Voor Salerno Travel ben ik constant op zoek naar pareltjes. Hiermee doel ik op activiteiten, restaurants, tours en ervaringen die mensen weten te raken, hun een beeld geven van het échte Campania. Zo’n pareltje vond ik onlangs in het hart van de stad Napels.
De schoonheid van Napels
“Eerst Napels zien en dan sterven” is een wereldberoemde uitspraak waarvan de exacte betekenis niet te achterhalen is. Door het imago van de stad wordt deze uitspraak echter direct in een bepaalde context geplaats, maar waarschijnlijk doelde Goethe met zijn uitspraak juist op de schoonheid van deze Zuid-Italiaanse stad: wanneer je Napels hebt gezien, heb je het maximale aan schoonheid beleefd en kun je vredig sterven.
En hij heeft gelijk: Napels is mooi. Prachtig. Steeds vaker ben ik er te vinden omdat ik iedere keer weer redenen vind om terug te keren, omdat ik het gevoel heb dat de stad mij nog zo veel te bieden heeft, er nog zo veel plekken zijn die ik nog moet ontdekken.
Ik begin duidelijk steeds meer van Napels te houden
Napolitaanse timmerman
De drang om de warmte en schoonheid van deze stad te ontdekken en aan anderen te laten zien, brengt mij bij Salvatore Iodice. Via een tip van local Iris de Brouwer, kom ik bij deze rasechte Napolitaanse timmerman terecht.
Ik zoek hem op in de Quartieri Spagnoli, het hart van het historisch centrum van Napels. Buiten zijn werkplaats zit hij op een bankje al op mij te wachten, een bankje dat hij met zijn eigen handen gemaakt blijkt te hebben. Hij nodigt mij uit om naast hem plaats te nemen om even kennis met elkaar te maken, een praatje aan te gaan. Op het eerste oog een verlegen man, in ieder geval een man van weinig woorden. Terwijl wij in gesprek zijn, komt er een Vespa voorbij geraasd met daarop een jongetje die niet ouder dan een jaar of 12 moet zijn. Verbaasd kijk ik de Vespa na, draai me vervolgens weer om naar Salvatore die met een glimlach zijn schouders ophaalt en zegt: “Tja, dat is normaal hier.”
De ingang van de werkplaats – Photo credit Mario Schiano
Tijdens het gesprek op het bankje, krijg ik een goed beeld van het werk dat hij verricht in de wijk. Hij wijst naar de versierde en kleurrijke plantenbak aan de overkant van de steeg en naar de handgemaakte straatborden die je de weg wijzen door de Quartieri Spagnoli: Salvatore verzamelt afval van de straat en transformeert deze in ware kunstwerken.
La Miniera
Wanneer het tijd is om zijn werkplaats, La Miniera, binnen te stappen, is het mijn beurt om even stil te zijn en mijn ogen de kost te geven. Ik zie uit hout gesneden figuren, schilderijen, boompjes die gemaakt zijn uit elektriciteitsdraden. Om het even duidelijk te hebben, vraag ik voor de zekerheid nog een keer of hij dit alles echt zelf gemaakt heeft. Dat heeft hij. Ook vraag ik nogmaals of dit alles gemaakt is uit voorwerpen die hij of anderen hebben gevonden op straat. Hij bevestigt dat. De houten deur die op de werkbank ligt samen met een strijkijzer, geven aan dat er een nieuw project in de maak is.
Salvatore omringd door zijn kunstwerken
Zijn talent om uit dagelijkse en afgedankte voorwerpen zulke mooie werken te kunnen creëren, beschouwt hij als een gave. Hoewel het hard werk is, is het iets wat hij zonder moeite doet. Hij doet het namelijk met liefde en passie en waardeert het talent dat door God aan hem geschonken is. Juist daarom voelt hij ook de drang om anderen te helpen. Daar is het in eerste instantie ook allemaal mee begonnen. Geboren en opgegroeid in de wijk, zag hij op een gegeven moment dat er zaken waren die ontbraken. Simpele dingen zoals vuilnisbakken of een bankje voor ouderen die door de smalle steegjes omhoog klimmen en af en toe behoefte hebben om even op adem te komen.
Daarnaast stelt hij zijn werkplaats ook open voor de kinderen uit de buurt. Op de vraag waarom hij besloten heeft dat te doen, antwoordt hij: “Toen ik opgroeide, was er geen Salvatore waar ik heen kon gaan. Ik wil de kinderen van de wijk geven wat ik niet heb gehad. Op deze manier hou ik ze van de straat en zijn ze met nuttige zaken bezig, leren ze hun eigen creativiteit kennen.”
Sociaal betrokken
Daarnaast houdt Salvatore zich ook volop bezig met het organiseren van culturele en sociale evenementen. Hier probeert hij altijd zo veel mogelijk mensen bij te betrekken. Het idee hierachter is dat wanneer er voor iedereen werk is, er minder criminaliteit zal zijn. Ook heeft hij ervoor gezorgd dat er voldoende geld werd ingezameld om de schildering van de geliefde voetballer Maradona te kunnen restaureren.
De werkplaats van Salvatore is in de hele wijk bekend en is er inmiddels geen enkele winkelier meer die hem niet kent. Waar hij in het begin zelf langs de verschillende winkels ging om zijn kunstwerken aan te bieden, weten de winkeliers nu vaak zelf de weg naar La Miniera te vinden om eigen initiatieven voor te stellen. Zonder problemen dragen zij dan ook bij aan de financiering van Salvatore’s projecten.
Nederlandse toeristen die een kijkje komen nemen
Inmiddels is de bekendheid van Salvatore en zijn werk dusdanig toegenomen dat er zelf aanvragen vanuit andere delen van de stad binnenkomen.
Toekomst
Voor de toekomst heeft Salvatore genoeg projecten in gedachten. Hij werkt nu aan een boek dat gaat over zijn persoonlijke groei, zijn ervaring in de gevangenis en zijn wedergeboorte. Luisterend naar zijn levensverhaal en ervaringen, zal dit boek heel interessant en vooral inspirerend leesvoer worden. Daarnaast zal La Miniera binnenkort verhuizen naar een grote ruimte. Nog meer plek voor nog veel meer kunstwerken!
Een man van weinig woorden maar de woorden die er uit zijn mond komen, raken je, verwarmen je. Salvatore, de timmerman met een hart van goud.
Vind jij het verhaal van Salvatore interessant en ben je nieuwsgierig om eens een kijkje bij La Miniera te nemen? Dat kan! Neem dan contact op met Salerno Travel.