Het eiland Ischia ontdekken is een groot feest. Het oppervlakte is bezaaid met betoverende plekken waar je kennismaakt met de onvervalste sfeer, prachtige panorama’s, bijzondere tradities en lokale specialiteiten. De verborgen en minder bekende plekjes blijven het leukst, maar een bezoek aan het pittoreske vissersdorpje Sant’Angelo kan bij een trip naar Ischia gewoonweg niet ontbreken. Het plaatsje wordt beschouwd als één van de mooiste kustplaatsen in Italië en behoort tot één van de populairste plekken van het eiland, bij zowel locals als de miljoenen toeristen die hier jaarlijks voet aan wal zetten.
Het is de eenvoud die dit sfeervolle vissersplaatsje zo aantrekkelijk maakt. Desondanks de drukte in het hoogseizoen, kun je hier een glimp opvangen van het ware gezicht van Ischia. De vrolijk gekleurde huisjes die tegen de bergwand zijn aangebouwd, het groen van de omgeving en de vissersbootjes die op het heldere water schommelen geven het geheel een zeer vredige en gemoedelijke sfeer. Met zijn mystieke charme weet dit vissersdorpje mensen van over de hele wereld te betoveren.
Serrara Fontana
Het schattige Sant’Angelo ligt aan de voet van de gemeente Serrara Fontana, waar het dorp onderdeel van is. Van oudsher is Sant’Angelo al een vissersdorpje. De visvangst diende niet alleen als voedsel voor de lokale bevolking maar was ook een waardevol ruilmiddel. De vis werd geruild tegen wijn, vlees en andere producten die afkomstig waren van andere delen op het eiland en werden veelal via zee vervoerd.
Het dorpje bestaat uit twee lagen: het lager gelegen gedeelte aan zee en het hoger gelegen gebied met de naam LaMadonnella waar zich de begraafplaats, de kerk en het gros van de luxe hotels bevinden.
Autovrij centrum
Eén van de redenen dat Sant’Angelo ook bij locals erg geliefd is, is omdat het centrum het enige autovrije stadje op het eiland is. Wetende dat je hier geen auto’s of scooters in de nauwe straatjes tegen zult komen, maakt het een erg aangename plek voor het maken van een wandeling. De bushalte en het parkeerterrein bevinden zich bij de ingang van de stad, vanaf daar daal je te voet verder af om in de bijzondere wereld van Sant’Angelo te duiken.
Wirwar van steegjes
Wanneer je naar beneden wandelt, geniet je onderweg van schitterende plaatjes waarin Sant’Angelo zelf en de helder groene zee die het dorp omringt de hoofdrol spelen. Wanneer je een stukje bent afgedaald, kom je in een wirwar van smalle straatjes terecht die zijn gevuld met winkels en enkele barretjes, terwijl je tussen de gebouwen door een glimp opvangt van de zee en de groene omgeving. Deze karakteristieke nauwe steegjes zijn de ideale plek om de lokale sfeer in je op te nemen en te begrijpen wat Sant’Angelo onderscheidt van andere plaatsen op het eiland.
Helemaal beneden aangekomen, maken de nauwe straatjes plaats voor een weids plein dat wordt omringd door verschillende bars, restaurants en winkels, met recht tegenover de kenmerkende rots van Sant’Angelo. De terrassen in de zon zien er verleidelijk uit, waar het met een drankje en wat lekkers meer dan goed toeven is. Uitkijkend op de haven en de kenmerkende taferelen die hier te spotten zijn, kun je hier met gemak een paar uur blijven zitten. Simpelweg genieten van alles wat er te zien is en er om je heen gebeurt, is één van de beste dingen die je in Sant’Angelo kunt doen.
La Madonnella
Wanneer je tijd hebt doorgebracht in het centrum van het dorp, neem dan ook een kijkje in het hogere gedeelte La Madonnella. Je moet er wat trappen voor trotseren, maar het is heerlijk om hier rond te kijken en de bijzondere details van de omgeving in je op te nemen. Je komt locals tegen die werkzaamheden verrichten in de tuin maar altijd tijd zullen maken voor een praatje, je spot bijzondere details in keramiek en prachtig gekleurde bloemen en je geniet bovendien van een schitterend uitzicht op het dorp, met het kenmerkende eilandje als stralend middelpunt.
Isolotto di Sant’Angelo
Het eilandje van Sant’Angelo, La Torre, is uitgegroeid tot symbool van het dorpje en behoort tot één van de oudste delen van het eiland Ischia. Deze rotsachtige heuvel van vulkanische oorsprong heeft een hoogte van honderdvijf meter en is middels een zandstrand met het vasteland verbonden. In het verleden was het eilandje stukken groter en het vormde tot aan de achttiende eeuw het belangrijkste deel van dit gebied. Het oppervlak bestond toentertijd uit verschillende terrassen die voor de landbouw werden gebruikt. Met tarwe, peulvruchten en gerst aan de zuidkant en wijngaarden, olijf- en vijgenbomen aan de noordkant was het Isolotto di Sant’Angelo een zeer vruchtbaar gebied waar dan ook flink gebruik van werd gemaakt.
Door de aanwezige monniken werd er hoog op het eilandje een kerk gebouwd, gewijd aan San Michele Arcangelo aan wie het dorpje naar alle waarschijnlijkheid zijn naam te danken heeft. Tijdens de Aragonese periode werd er op de top een uitkijktoren gebouwd zodat bewoners op tijd gewaarschuwd konden worden voor piratenaanvallen. Eén van de laatste aanvallen op dit stukje van Ischia vond plaats tijdens de Franse bezetting van het Koninkrijk Napels. Aan het einde van 1808 werd Ischia gedurende een vijf uur durende aanval vanaf zee gebombardeerd, waarbij het vanaf alle kanten werd beschoten. Tijdens deze aanval vatte de toren op een gegeven moment vlam. Toen er in het daaropvolgende jaar een aanval op de eilanden Ischia en Procida plaatsvond, werden de toren en de kerk van Sant’Arcangelo flink beschadigd. Met deze gebeurtenissen verloor La Torre zijn defensieve en religieuze waarde, wat voor mensen reden was om dit stukje Ischia te verlaten.
Uitzicht vanaf La Torre
De mensen lieten dit stuk van het eiland achter zich, waardoor het dorpje zich verder ontwikkelde, ditmaal richting de andere kant van de haven. Sant’Angelo werd uitgebreid waarbij de bergwand langzaamaan werd gevuld met de gekleurde huisjes. Hoog boven het vissersdorpje, in de zone La Madonnella, werd er een kerk gebouwd. Het houten beeld van San Michele Arcangelo werd vanuit de oude en vervallen kerk naar het nieuwe religieuze bouwwerk gedragen, zodat de verering van de heilige kon worden voorgezet.
Het feest van San Michele Arcangelo
Op 29 en 30 september vindt traditiegetrouw elk jaar het feest van San Michele Arcangelo plaats, wat een grote happening is. Op beide dagen vindt er een processie plaats waarbij het beeld door de smalle straten van het dorp wordt gedragen. Op de tweede dag eindigt de processie op het plein in de haven, waar het beeld tot aan het einde van de middag blijft staan. Aan het begin van de avond gaat het beeld aan boord van een vissersbootje, waar de processie over zee begint, bedoeld om de heilige om bescherming te vragen tegen de gevaren van de zee. Na het boottochtje gaat het feest verder en de avond wordt vervolgens afgesloten met een spectaculaire vuurwerkshow.
Beroemdheden in Sant’Angelo
In 1932 opende Miramare als eerste hotel van Sant’Angelo zijn deuren, waarmee zij zich op leken te maken voor de grote toeristenstroom die een aantal decennia later op gang zou komen. Hotel Miramare is uitgegroeid tot één van de populairste en bekendste accommodaties op het eiland, mede door de beroemde gasten die hier geregeld inchecken. Zanger Andrea Boccelli bracht hier zijn vakantie door, ook oud-voetballer Maradona kwam hier eens langs en het is algemeen bekend dat Miramare het favoriete hotel is van Angela Merkel, voormalig Bondskanselier van Duitsland.
Een andere beroemdheid die een tijdlang in een bescheiden hotel in Sant’Angelo verbleef, was de Chileense dichter Pablo Neruda. Met zijn geliefde Matilde genoot hij hier tijdens zijn ballingschap van het eiland ook zij werden verliefd op dit pareltje. De plek inspireerde de dichter niet alleen tot het schrijven van teksten, het was in Sant’Angelo dat Matilde tot de ontdekking kwam dat Pablo niet kon zwemmen. In het heldere water dat Sant’Angelo was het Matilde die hem leerde het hoofd boven water te houden.
Inmiddels is Sant’Angelo heel wat hotels rijker die, dankzij de aanwezige thermale bronnen, bijna allemaal over een eigen spa beschikken.
Verfrissende duik
Het heldergroene zeewater dat Sant’Angelo omgeeft, ziet er op warme zomerdagen behoorlijk aantrekkelijk uit. Het dorp leent zich dan ook prima voor een verfrissende duik en verschillende plekken waar je je badlaken uit kunt rollen. Aan de voet van het dorpje kun je terecht op het strand dat het centrum met het eilandje verbindt. Het strand is niet heel erg groot en het kan met name in de maanden juli en augustus al vroeg op de dag druk zijn. Een ander plekje waar het van het zeewater kunt genieten én van een geweldig uitzicht, is aan de oostkant van het dorpje. Het betreft hier geen strand maar een rotspartij vanaf waar je zicht hebt op het spiaggia dei Maronti, één van de populairste stranden van Ischia, en in de verte het eiland Capri.
Een pareltje en tevens oase van rust, is het strand van Cava Grado. Deze kleine baai bevindt zich op een paar passen van het centrum van Sant’Angelo, net voor het gedeelte waar de autovrije zone begint. Wanneer je na een bezoek aan Sant’Angelo zin hebt in een duik op een iets rustiger plekje, wandel dan naar dit kleine paradijsje. Het is een klein strandje met fantastisch helder zeewater en zicht op La Torre.
Eveneens schitterend is het strand van Cava Ruffano, dat een stukje verderop te vinden is. Ingeklemd tussen een schilderachtige rotspartij die grenst aan smaragdgroen zeewater, wordt Cava Ruffano vaak bestempeld als één van de mooiste stranden van het eiland.
Intiem Sant’Angelo in het najaar
Waar het dorpje in de zomer wordt overspoeld door toeristen, is het in het najaar een stuk rustiger. Deze periode stelt je in de gelegenheid om Sant’Angelo op zeer intieme wijze te ervaren. Op een mooie zondagmiddag, na de uitgebreide lunch, tref je wat locals die hier de benen komen strekken, maar zijn de straten van Sant’Angelo nagenoeg leeg. Zelfs in deze periode, wanneer het wat kouder is en veel van de eetgelegenheden en winkels zijn gesloten, is het heerlijk om rond te struinen door dit kleine vissersdorpje en te genieten van de kleine details die dit plekje zo uniek maken. Juist op die dagen proef je de authentieke sfeer des te meer en kun je enkel concluderen dat Sant’Angelo een waar juweeltje dat juist door haar eenvoud schittert en fascineert.
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
Het eiland Procida is uitgeroepen tot Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022. Dit nieuws was voor het muzikale duo Marco Gambardella en Giacomo Di Benedetto reden om het nummer Conosci Procida te schrijven. Al zingend en spelend op hun muziekinstrumenten proberen Marco en Giacomo te vertalen wat Procida nu precies zo uniek maakt. De muziek voert je mee naar dit bijzondere stukje Campania en je kunt door de melodieuze klanken en vrolijke tonen de sfeer van het eiland bijna proeven. Met deze muzikale liefdesverklaring proberen Giacomo en Marco de hele wereld verliefd te laten worden op dit kleurrijke eiland in de Golf van Napels.
Lofzang over Procida
Het bericht dat Procida in 2022 de titel van Italiaanse Culturele Hoofdstad mag dragen, werd met veel vreugde ontvangen. Het pittoreske Procida is het eerste eiland dat deze titel kreeg toegewezen, wat dit nieuws allemaal nét even specialer maakt. De meeste eilandbewoners zijn bijzonder trots en zijn verheugd dat Procida internationale faam heeft weten te verwerven. Het eiland maakt zich op voor een vol maar mooi jaar, waarin men hoopt zo veel mogelijk van de lokale pracht en tradities met anderen te kunnen delen.
Muzikanten Giacomo Di Benedetto en Marco Gambardella, die samen het zangduo Dr. Giac & Mr. Marc vormen, twijfelden geen moment en trokken hun instrumenten tevoorschijn en klommen in de pen om een lofzang te componeren, opgedragen aan dit pareltje voor de kust van Napels. Met de poëtische gevormde zinnen en muziekklanken hebben zij geprobeerd de schoonheid en authenticiteit van het eiland te vangen en deze al zingend aan de luisteraar over te brengen.
In een podcastaflevering van Ciao tutti neem ik de luisteraar mee naar Procida. Ik leg hierin uit wát het eiland nu precies zo magisch maakt dat je al heimwee krijgt zodra je weer op de boot richting het vasteland stapt. Ook Giacomo is in deze aflevering te horen, hij weet mooi te verwoorden waarom hij het eiland zo bijzonder vindt.
In minuut 09:30 zegt Giacomo: “Procida is een parel die schittert vanwege de schoonheid van de natuur én vanwege de geschiedenis en cultuur die het eiland omvat. Het landschap en de zee zijn simpelweg uniek. De sfeer op het eiland zorgt er meteen voor dat je je goed voelt, vanaf het moment dat je voet aan wal zet.”
Kleurrijk voorproefje
Het nummer is heerlijk om naar te luisteren, de beelden van de bijbehorende videoclip zijn al helemaal om bij weg te zwijmelen.De gekleurde huisjes van Marina Corricella, de faraglioni di Procida tussen de stranden Ciraccio e Ciracciello en het weidse uitzicht vanaf Terra Murata passeren in de video allemaal de revue. Deze schitterende beelden zorgen voor een mooi voorproefje wanneer je het eiland nog niet hebt bezocht of voor een flinke dosis heimwee voor wie hier al eens voet aan wal heeft gezet.
Il Postino
In dit schitterende eerbetoon is een kleine maar onmisbare rol weggelegd voor Gerardo Ferrara. Gerardo werd tijdens het draaien van de film Il Postino gevraagd om als stand-in van Massimo Troisi te fungeren. Diverse scènes werden op Procida opgenomen en het eiland speelt dan ook een belangrijke rol in deze legendarische film. Hoofdrolspeler Troisi had in verband met zijn gezondheid wat ondersteuning nodig in de vorm van een stand-in. De acteur was destijds al erg ziek en het was voor hem fysiek onmogelijk om de scènes op de fiets voor eigen rekening te nemen. Troisi was erg blij met de komst van de uit Sapri afkomstige Ferrara, die enorm veel op hem leek. Nog steeds spreekt Gerardo liefdevol over de bijzondere vriendschap die er op de set tussen hen ontstond. Dat Gerardo na achtentwintig jaar wederom zijn fysiek leent om Massimo Troisi in zijn onvergetelijke en laatste rol in Il Postino onderdeel te kunnen maken van dit eerbetoon aan Procida, zorgt wellicht voor een brok in je keel.
Het nummer Conosci Procida zal er ongetwijfeld voor zorgen dat je, net als de hoofdpersoon in de video, direct je koffer wilt pakken om op het eerste vliegtuig richting Napels te stappen. Zin om alvast even weg te dromen? Bekijk de video hieronder!
Reisgids Procida
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Er is in Napels genoeg te zien en doen om je dagen mee te vullen. Het is moeilijk om uitgekeken te raken in een stad die is gevuld met geschiedenis en bijzondere verhalen. Heb je echter behoefte aan wat afwisseling en wil je meer van de omgeving zien, neem dan een kijkje buiten de stad. De directe omgeving biedt voldoende mogelijkheden voor een leuke dagtrip en het geeft je bovendien de kans om kennis te maken met meer schatten die de regio te bieden heeft. Wanneer je op zoek bent naar ideeën om een dag mee te vullen, deel ik graag een aantal inspirerende bestemmingen die perfect zijn om vanuit Napels te bezoeken.
Napels – Foto Leny Boerstra
Pozzuoli
De sfeervolle havenstad Pozzuoli ligt op een steenworp afstand van Napels en is met het openbaar vervoer gemakkelijk te bereiken. Je neemt de Cumanabij halte Montesanto in Napels en na een kleine twintig minuten wandel je zo Pozzuoli in. Een perfecte reistijd voor wie op zoek is naar wat afwisseling maar niet al te lang onderweg wil zijn.
Geschiedenisliefhebbers zullen vrijwel direct de link leggen met keizer Caligula, die een scheepsbrug liet bouwen tussen Pozzuoli en Baia. Hoewel er van de Ponte di Baia geen enkel spoor meer te vinden is, heeft dit kleine stadje wel andere interessante bezienswaardigheden die getuigen van de rijke geschiedenis. Je kunt een bezoek brengen aan het Flavisch amfitheater, het derde grootste amfitheater uit de Romeinse tijd. Midden in de stad tref je het Macellum di Pozzuoli, een archeologische vindplaats dat ooit een marktplein was.
Je kunt ook een kijkje nemen in Rione Terra, het gedeelte van Pozzuoli dat in de tweede eeuw voor Christus als eerste werd bewoond. In 1970 moesten de ruim zesduizend inwoners Rione Terra verlaten in verband met instortingsgevaar en de voortdurende stijging van het aardoppervlak (bradyseïsme) als gevolg van de vulkanische activiteit. Het gebied was ruim vijftig jaar onbewoond maar na verschillende restauratiewerkzaamheden is het tegenwoordig weer toegankelijk voor het publiek. Onder begeleiding van een gids kun je voor een paar euro een boeiende reis door de geschiedenis maken.
Naast deze bijzondere bezienswaardigheden, is Pozzuoli een aangename plek voor het maken van een wandeling. De benen strekken op boulevard met uitzicht op het eiland Capri, rondstruinen door de gezellige straten van het centrum en je kunt een kijkje nemen in de kleurrijke vissershaven waar de bootjes zachtjes op de golven schommelen terwijl vissers hun vangst voor een zacht prijsje proberen te verkopen.
Je kunt Pozzuoli ook bezoeken met de Nederlandse Iris de Brouwer (Local in Naples). Iris woont sinds 2005 in Pozzuoli, samen met haar Napolitaanse man en kinderen. Voor tours is zij dagelijks in Napels te vinden maar met alle plezier leidt ze gasten ook rond in haar eigen stad Pozzuoli.
Wanneer je graag in de geschiedenis van het gebied duikt, breng dan een bezoek aan het fascinerende Ercolano. Deze stad werd tijdens de beroemde uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus bedekt door zo’n negentien meter lava, as en modder. Dit in tegenstelling tot de stad Pompeii, die werd bedekt door as en puimsteen. De meeste inwoners van het oude Ercolano wisten op tijd de stad te verlaten, er zijn hier minder slachtoffers gevallen dan in Pompei. Wel werden er in 1982 in de boothuizen langs de oude kustlijn resten van zo’n driehonderd slachtoffers gevonden die niet op tijd wisten te ontkomen. Deze boothuizen bevinden zich in het park met de andere opgravingen en liggen niet meer direct aan de kust omdat door de uitbarsting de kustlijn kilometers verderop kwam te liggen.
Door de hete lava die veel houten bouwelementen heeft doen verkolen, zijn van de meeste huizen in Ercolano ook de bovenverdiepingen bewaard gebleven. Hierdoor kun je een zeer goed beeld krijgen van hoe de huizen eruit zagen in die tijd. Ook meubels zijn goed bewaard gebleven en er is van de rijke inrichting van de huizen veel terug te vinden. Zo zijn er beelden in brons en marmer gevonden en er zijn goed bewaarde fresco’s en mozaïeken te bewonderen
Vanuit Napels kun je de Circumvesuviana nemen die je in een kleine tien minuten naar dit interessante stadje brengt. Vanaf het station wandel je zo naar de ingang van de opgravingen. Ercolano is een perfecte bestemming voor een dagtrip buiten Napels, voor zowel degenen die meer van de streek willen zien als voor de mensen die meer inzicht willen krijgen in de rijke geschiedenis van Campania.
Pompeii
Een paar haltes na Ercolano kom je in Pompeii terecht, waar je eveneens de archeologische opgravingen kunt bekijken. Het park is een stuk groter en bij reizigers een stuk bekender dan het eerdergenoemde Ercolano. Jaarlijks dwalen bijna vier miljoen mensen rond door de oude straten van Pompeii in de hoop een indruk te kunnen krijgen van deze oude Romeinse stad.
Een bezoek aan Pompeii is voor veel mensen een droom die werkelijkheid wordt. De opgravingen vormen een bijzondere herinnering aan een periode dat Pompeii een levendige en bruisende stad was. Wanneer je door de straten wandelt en de imponerende Vesuvius op de achtergrond stilzwijgend op de stad neerkijkt, is dat soms moeilijk voor te stellen. Al struinend over de eeuwenoude straatstenen van Pompeii, zul je zo nu dan vast proberen een voorstelling te maken van wat er zich op 24 oktober 79 hier heeft afgespeeld. Het was op deze dag dat een uitbarsting van de Vesuvius een einde maakte aan deze bloeiende stad en met een dikke laag as werd bedekt.
In 1748 begon men aan de opgravingen, inmiddels is 60% van het oude Pompeii opgegraven. Dit betekent dat er nog geregeld nieuwe schatten aan het licht komen. Tot de meest recente vondsten behoren een triomfwagen met erotische versieringen en La stanza degli schiavi, de slavenkamer. De slavenkamer kwam in Civita Giuliana aan het licht, een villa in een buitenwijk ten noorden van Pompeii waar eerder al andere vondsten werden gedaan. Het gaat om een kleine ruimte met bovenin slechts een klein raampje en er waren verschillende bedden aanwezig waardoor onderzoekers vermoeden dat de ruimte voor een tot slaaf gemaakte familie bestemd was.
Wanneer je jouw bezoek aan Pompeii compleet wilt maken, kun je met een Nederlandstalige gids op stap die er met haar enthousiasme voor zorgt dat deze stad tot leven komt.
Vesuvius
Een stedentrip Napels is niet alleen goed te combineren met een bezoek aan Ercolano of Pompeii, ook de Vesuvius kan het lijstje worden toegevoegd. Hoewel de Vesuvius nog steeds een stil gevaar vormt, is de aantrekkingskracht groot en staat een klim naar de krater vaak op de planning.
Photo credit Frank Damiano
De Vesuvius ligt ten zuidoosten van Napels in het Parco Nazionale del Vesuvio, dat sinds 1995 een beschermd gebied is. Met een hoogte van 1281 meter bevindt de vulkaan zich in een caldera van een oudere vulkaan, het huidige Monte Somma. De beroemde uitbarsting van 79 had niet alleen gevolgen voor de wijde omgeving, ook de vulkaan zelf onderging wat veranderingen. De uitbarsting veroorzaakte namelijk de instorting van de zuidelijk kant van Monte Somma, waarmee uiteindelijk de huidige top met haar krater werd gevormd.
De route naar de top is zo’n vier kilometer (heen en terug) en goed te doen voor zowel jong als oud. Onderweg kun je genieten van de meest schitterende panorama’s en heb je vanaf de krater een fantastisch uitzicht over de Golf van Napels.
Vanuit zowel Pompeii als Ercolano vertrekken er in de buurt van de opgravingen bussen die je tot vlak bij de ingang van het park brengen. Deze dienst wordt aangeboden door verschillende maatschappijen, de prijs ligt rond de €22- voor een retour, inclusief toegang tot het park. Ook met de auto is de Vesuvius te bereiken, die je vervolgens voor €5,- kwijt kunt op de bijbehorende parkeerplaats. Vanaf hier gaat er een shuttle naar het loket waar je voor €2,- gebruik van kunt maken. Aangezien het pad van de parkeerplaats naar de ingang bergopwaarts gaat, is het nemen van de shuttle dan ook aan te raden.
Photo credit Iris de Brouwer
Wil je dit fascinerende gebied op unieke wijze ervaren, dan is paardrijden op de flanken van de Vesuvius dé perfecte activiteit. Het Parco Nazionale del Vesuvio is een uitgestrekt gebied dat zich uitstekend leent om te paard te verkennen. Goed om te weten: je hebt geen ervaring nodig om deel te nemen aan deze excursie. Meer informatie over paardrijden op de flanken van de Vesuvius is te vinden op de website.
Sorrento
In het prachtige Sorrento gaan geschiedenis en mythe hand in hand. De legende van de Sirenen, die met hun melodieuze gezang zeelieden wisten te verleiden, wordt vaak gebruikt om de mysterieuze charme van Sorrento en de rest van het schiereiland te verklaren.
De werkelijke oorsprong van dit stadje wordt echter toegeschreven aan de oude Grieken. In de Romeinse tijd groeide het vervolgens uit tot toeristische trekpleister voor vakantievierende Romeinen. Door de eeuwen heen is Sorrento onderhevig geweest aan verschillende periodes van chaos en plunderingen, om uiteindelijk weer overeind te krabbelen en op te bloeien tot een van de meest populaire strandbestemmingen ter wereld.
Tijdens een dag Sorrento kun je de magie van deze sfeervolle stad zelf ervaren. Bekijk de winkeltjes met kleurrijke souvenirs, wandel door de straten van het historisch centrum. geniet van prachtige panorama’s en werp een blik in de Vallone dei Mulini, een vallei met resten van een oude molen.
Ontdek Sorrento aan de hand van een mooie stadswandeling! De Stadswandeling Sorrentois een digitale wandelroute door deze wereldberoemde badplaats. Sorrento heeft zich ontpopt tot een van de meest populaire vakantiebestemmingen in Europa die bij veel mensen hoog op het lijstje staat. Of je er nu heengaat voor een dagtrip of de stad kiest als uitvalsbasis voor een langer verblijf, Sorrento zal je doen betoveren.
De berg Monte Faito is onderdeel van het Lattari-gebergte, die je op verschillende manieren kunt bereiken. De leukste manier is met de kabelbaan die vanuit Castellammare di Stabia vertrekt. Het ritje zelf is al een avontuur op zich en het uitzicht onderweg is adembenemend.
Uitzicht vanuit de kabelbaan
Helemaal bovenaan geniet je van een schitterend panorama. Vanaf het uitkijkpunt bij Terrazza Belvedere heb je een spectaculair uitzicht op de Golf van Napels met de Vesuvius enerzijds, terwijl aan de andere kant Sorrento en het eiland Capri in beeld verschijnen.
Ben je sportief en hou je wel van een stevige wandeling, dan heb je vanaf hier ook voldoende wandelmogelijkheden. Je kunt route nummer 350 volgen – Il sentiero dell’Angelo – die via de top van Monte Faito naar het Santuario di San Michele loopt, om vervolgens verder te wandelen naar Monte San Michele. In de volksmond wordt deze berg Monte Molare genoemd en vormt met zijn 1444 meter het hoogste punt van het Lattari-gebergte. Op deze hoogte kun je genieten van een adembenemend en uniek panorama, de inspanningen van de flinke klim omhoog zul je dan al snel vergeten. Je kijkt uit op de wereldberoemde Amalfikust met de Li Galli eilanden enerzijds, de Golf van Napels anderzijds, terwijl recht voor je het Sorrentijns schiereiland als een rode loper voor je is uitgerold met aan het einde het jetset eiland Capri. Wanneer je op zoek bent naar een sportieve invulling van je dag waarbij je de vele parels van de regio in één oogopslag kunt aanschouwen, is dit tripje een aanrader.
Niet ver van Napels ligt Caserta, een stad die je vanuit Napels makkelijk per trein bereikt. Bij aankomst kom je direct oog in oog te staan met het indrukwekkende Reggia di Caserta, het koninklijk paleis.
De architect voor dit immense project was Luigi Vanvitelli, zoon van de Nederlandse kunstenaar van Caspar van Wittel. Het gebouw beslaat 47.000 m² en heeft in totaal twaalfhonderd kamers, verdeeld over vijf verdiepingen. Niet alle delen van het gebouw zijn toegankelijk voor het publiek, maar geven de kamers die je kunt bezoeken een goede indruk van het geheel. De belangrijkste kamers zijn ingericht in barokstijl, terwijl de andere kamers zijn ingericht in de stijl van rococo en het neoclassicisme.
Scalone d’Onore
De tuin die bij het paleis hoort, is een absoluut spektakel. Het park beslaat zo’n 120 hectare en begint direct aan de achterkant van het paleis. De afstand van het paleis tot aan de waterval aan het einde van de weg is drie kilometer en wordt overbrugd door twee parallel lopende lanen, versierd met beelden en fonteinen.
De tuin van het koninklijk paleis
Aan het einde van de lanen kom je bij de waterval waar met beelden het mythologische verhaal van Actaeon en Diana wordt weergegeven. Rechts van deze imposante fontein wandel je de Engelse tuin binnen, die is voorzien van planten afkomstig van het eiland Capri en kustplaatsen als Maiori, Vietri en Salerno.
De fontein van Diana & ActaeonBagno di Venere
Heb je na een bezoek aan het paleis en de tuin nog tijd over, dan is het ook erg leuk om een kijkje te nemen in het Casertavecchia, de oude binnenstad. Vanaf het treinstation van Caserta vertrekt er ieder uur een bus die je naar dit hoger gelegen gedeelte brengt. Vanaf het dorp heb je een mooi uitzicht over de stad, het koninklijk paleis, de Vesuvius, de Golf van Napels en op heldere dagen verschijnen ook de eilanden in beeld. Met smalle, karakteristieke steegjes, de Dom uit de elfde eeuw en kleine restaurantjes waar je van de lokale keuken kunt proeven, word je ondergedompeld in de intieme en ontspannen sfeer van Casertavecchia.
De karakteristieke straatjes van Casertavecchia – photo credit Francesca Sgrò
Het paleis, de tuin en de oude binnenstad Casertavecchia vormen een perfecte bestemming om een dag buiten Napels mee in te vullen.
Capri
Een stedentrip Napels wordt vaak met een bezoek aan het eiland Capri gecombineerd. Vanuit de haven van Napels vaar je in een kleine veertig minuten naar dit jetset eiland, waardoor Capri ook makkelijk als dagtocht ingepland kan worden. Hoewel het eiland slechts 10,36 km² beslaat, is er genoeg moois te ontdekken. Met schitterende panorama’s, bijzondere bezienswaardigheden en heerlijke lokale lekkernijen vul je gemakkelijk een hele dag. Wanneer je voor een dag naar dit romantische eiland vaart, zul je niet alle schatten kunnen bekijken, op het eiland overnachten is dan ook zeker aan te raden. Heb je die mogelijkheid niet, heb je tijdens een dagtocht voldoende tijd om een goede indruk van Capri te krijgen. In het artikel De beste tips voor een dag Capri geef ik een aantal hele goede suggesties waarmee je veel uit een dagtrip naar deze droombestemming kunt halen. Ook vind je in de digitale reisgids De Magie van Capri schitterende tips en handige dagprogramma’s.
Procida
Het kleine eiland Procida is ook uitermate geschikt voor een dagtrip buiten Napels. Het kleine zusje van buureiland Ischia komt steeds vaker in het nieuws en krijgt door haar titel als Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022 veel aandacht. Met haar karakteristieke uiterlijk duikt zij ook op in series en films, waar zij in een oogopslag te herkennen is. Het kleine eiland heeft een oppervlakte van slechts 3,7 km², perfect om voor een dag de pure sfeer van dit pareltje in je op te nemen. Je kunt een e-bike huren en je fiets met gemak binnen een paar uur het hele eiland rond. Procida lopend verkennen is ook zeker geen straf en je kunt zo veel meer van het eiland meekrijgen. In de nauwe straatjes kijk je je ogen uit en je zult merken dat de meest simpele details in hun eenvoud schitterend zijn. Met de benenwagen kom je op veel verschillende plekken en het stelt je in staat om de magie van Procida zelf te ervaren. Staat een reis richting Napels binnenkort op de planning, maak dan zeker ook tijd voor dit kleurrijke pareltje in de Golf van Napels.
Salerno
De havenstad Salernobegint met haar charme steeds meer op te vallen en vormt voor veel mensen reden om hier een kijkje te nemen. Met de trein doe je er vanuit Napels een kleine veertig minuten over om Salerno te bereiken, met de bus ongeveer een uur. Salerno is een bruisende stad die je al wandelend kunt verkennen. De geschiedenis ligt hier voor het oprapen en is terug te vinden in veel verschillende bouwwerken en monumenten. De stad beschikt over een aantal musea, parken, gezellige barretjes en restaurantjes waar je kunt smullen van lokale specialiteiten. De stad beschikt over een mooie boulevard waar je heerlijk kunt wandelen of neer kunt strijken voor een drankje terwijl je geniet van het uitzicht op de Amalfikust.
Naast al het moois en lekkers dat deze stad te bieden heeft, is Salerno ook interessant voor de liefhebbers van street art. Zo tref je hier werken van onder andere de bekende Napolitaanse artiest Jorit en is de historische wijk Le Fornelle gevuld met werken van internationale artiesten.
Meer tips nodig voor Napels? Zie onderstaande artikelen!
Vomero is een van de wijken in het heuvelachtige gebied rondom Napels. Vanaf de boulevard kun je al een glimp van deze hoger gelegen wijk opvangen, die net buiten het stadscentrum ligt en vanuit het centrum makkelijk met de funicolare, kabeltrein, te bereiken is. De levendige wijk is gevuld met gezellige bars, pubs, pizzeria’s en bijzondere winkels en je krijgt hier weer een heel ander stukje van de stad te zien. Wanneer je tijdens een stedentrip in Napels bent, neem dan zeker ook de tijd om een kijkje in deze bruisende wijk op de heuvel te nemen.
Vomero vanaf het water
Broccoli-heuvel
De wijk staat bekend als een goede, rijke buurt met families van goede komaf. Voorheen was het een vrijwel onbewoonde buitenwijk die ver van het drukke centrum van de stad lag. Met hier en daar slechts een paar boerderijen en landerijen, waren er verder nauwelijks woonhuizen op de heuvel te vinden. Door de aanwezigheid van de vele velden en grote hoeveelheid groenten die hier groeide, kreeg het de toepasselijke bijnaam ‘broccoli-heuvel’.
Toen Napels in 1282 tot hoofdstad van het Koninkrijk Napels werd benoemd, was het om strategische redenen noodzakelijk om ook de Vomero-heuvel toegankelijker te maken. Langzaam maar zeker trokken er steeds meer mensen de heuvel op, al was er van een explosieve groei nog geen sprake. Onder de adel was er echter wel een trend ontstaan waarbij het erg fancy was om op de heuvel een tweede huis te laten bouwen. Deze woningen bleken in 1656 ook nog eens goed van pas te komen om aan de pestepidemie te ontsnappen, waar vooral het koninkrijk Napels zwaar door werd getroffen. De trend om een tweede huis op de heuvel te laten bouwen, nam in de achttiende eeuw toe. De wijk groeide gestaag en in 1809 werd Vomero officieel onderdeel van de stad Napels.
Mede dankzij de opening van de Via Salvator Rosa werd de wijk beter bereikbaar en het werd daardoor voor mensen aantrekkelijker om zich hier te settelen. Vanaf het begin af aan was dit stukje Napels bestemd voor mensen die wel wat te besteden hadden, iets wat niet veranderde toen er eind negentiende eeuw in een rap tempo huizen uit de grond werden gestampt.
Bereikbaarheid
De aanleg van de funicolare heeft ervoor gezorgd dat het gebied beter werd verbonden met het stadscentrum. In totaal zijn er drie lijnen die naar de Vomero-heuvel gaan, waarvan de Funicolare Chiaia in mei 1889 als eerste werd ingewijd. Nog steeds is een ritje met de funicolare de makkelijkste manier om deze wijk te bereiken, al is de metro ook een optie. Met metrolijn 1 wandel je bij halte Vanvitelli zo de drukte en gezelligheid van Vomero in.
Foto Ciao tutti
Bezienswaardigheden
Naast de gezellige sfeer, knusse wijnbarretjes en goede eetgelegenheden, heeft de wijk een aantal bezienswaardigheden die het bezoeken waard zijn. Graag licht ik een aantal hoogtepunten uit waarmee jij een goede indruk kunt krijgen van het gezellige Vomero en je een bezoek aan het fascinerende Napels compleet maakt.
Dit stukje Napels ontbrak ook niet tijdens de lezersreis van Ciao tutti die in oktober 2021 plaatsvond. Ik mocht de mensen meenemen naar deze gezellige wijk en hen een aantal hoogtepunten laten zien. Deze hoogtepunten deel ik ook graag met jou! Andiamo?
Tijdens de lezersreis van Ciao tutti liet ik mensen de bruisende wijk Vomero zien
Piazza Vanvitelli
Het Piazza Vanvitelli vormt het kloppend hart van het bruisende Vomero. Het plein is opgedragen aan de architect Luigi Vanvitelli, zoon van de Nederlandse kunstenaar Caspar van Wittel die voor zijn werk naar Italië was verhuisd. De Nederlandse achternaam was wellicht moeilijk uit te spreken voor Italianen, dus werd deze gewijzigd in Vanvitelli. Luigi Vanvitelli is onder meer bekend voor zijn werk aan het koninklijk paleis van Caserta.
Dit achthoekige plein werd aangelegd in de jaren tachtig van de negentiende eeuw en wordt doorkruist door de Via Alessandro Scarlatti en de Via Bernini. Deze twee straten vormden de basis bij de opbouw en inrichting van de wijk Vomero. Rondom het plein werden er vier neorenaissancistische gebouwen geplaatst, een stijl die kenmerkend is voor veel palazzi in de buurt. In het midden van het plein werd aanvankelijk een fontein geplaatst, deze werd later vervangen door een palmboom. De historische palm werd echter getroffen door een parasiet waardoor deze stierf. De gemeente gaf daarop opdracht tot het planten van een kamferboom die tot op de dag van vandaag het stralende middelpunt van het plein vormt.
Door de aanwezigheid van het metrostation, de vele barretjes en eetgelegenheden rondom het plein, is deze plek uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats voor jongeren vanuit de hele stad. Piazza Vanvitelli wordt beschouwd als het hart van de wijk én het nachtleven.
Parco della Villa Floridiana
Één van de heerlijkste plekken die de wijk Vomero rijk is, is zonder twijfel het Parco della Villa Floridiana. Deze plek vormt een groene oase van rust midden in het drukke en vaak chaotische Napels. Het park is rijkelijk voorzien van schaduwrijke plekken, open ruimtes, bankjes en de kronkelende paadjes zijn omringd door maar liefst honderdvijftig verschillende soorten planten. Midden in het park staat de Villa Floridiana, een optrekje dat in 1815 door Ferdinand IV di Napoli werd gekocht. De villa was een geschenk voor zijn vrouw, hertogin van Floridia, naar wie de villa en het park zijn vernoemd.
Architect Niccolini kreeg de opdracht om het oude gebouw te renoveren. Hij bouwde de neoklassieke villa en het park werd van een romantische tintje voorzien. Aan de achterkant van de villa leidt een marmeren trap naar een kleine vijver die vol zit met schildpadden. Iets verderop bevindt zich een uitkijkpunt met een schitterend uitzicht op zee, een gedeelte van de stad, het Sorrentijns schiereiland en het eiland Capri.
De villa en het park werden in 1919 eigendom van de staat en werd in de villa het Museo Nazionale della Ceramica Duca di Martina geopend. Hier wordt de bijzondere keramiekcollectie van de hertog van Martina tentoongesteld, die door een erfgenaam aan de staat werd geschonken.
Naast de rust die het park biedt, vormt het ook de woonplaats van zo’n zeventig (zwerf)katten. De katten zijn erg geliefd en door buurtbewoners wordt er voor de beestjes gezorgd. Het kan zijn dat er tijdens een bezoek aan het park door een vrijwilliger om een donatie wordt gevraagd om voor de katten te kunnen blijven zorgen.
Belvedere San Martino
Een ander hoogtepunt dat je niet over mag slaan wanneer je in Vomero bent, is het Belvedere San Martino. Wanneer je richting het Largo San Martino wandelt, ontvouwt zich een spectaculair panorama met de wereldberoemde Vesuvius in de hoofdrol. Je geniet hier van misschien wel het mooiste uitzicht van de stad. Vanaf hier zijn de voornaamste monumenten duidelijk te herkennen, kun je de honderden kerkkoepels die Napels rijk is tellen en is duidelijk te zien hoe de Spaccanapoli in een rechte lijn de stad doorkruist.
Onder het uitkijkpunt bevindt zich La Pedamentina di San Martino, een trappartij die Vomero met de Corso Vittorio Emanuele verbindt. Afdalen over de vierhonderdveertien treden is een feestje waarbij je wordt omringd door fruitbomen en wordt getrakteerd op prachtige vergezichten en schitterende taferelen.
Certosa San Martino
Aan hetzelfde Largo San Martino ligt een andere parel verborgen, de Certosa di San Martino. Dit kartuizerklooster in barokstijl is één van de grootste religieuze monumenten van de stad. Het klooster werd in 1325 in opdracht van Karel van Calabrië gebouwd, waarna er in verschillende periodes diverse architecten aan te pas kwamen. Wanneer je voor de ingang van het gebouw staat, is het wellicht moeilijk voor te stellen wat er voor schatten achter deze muren schuilgaan. Reden genoeg om hier een kijkje te nemen. Het klooster heeft ongeveer honderd kamers, twee kerken, een binnenplaats, vier kappellen, drie kloostergangen en hangende tuinen. Sinds 1866 is het gebouw eigendom van de staat en werd er een museum in gevestigd, waar je inzicht krijgt in het artistieke en culturele verleden van de stad.
Castel Sant’Elmo
Vanaf verschillende plekken in de stad is het middeleeuwse kasteel Castel Sant’Elmo waar te nemen. Dit indrukwekkende bouwwerk, dat gedeeltelijk uit tufsteen bestaat, is gelegen op een hoogte van tweehonderdvijftig meter boven zeeniveau. Vanaf het kasteel heb je dan ook adembenemend uitzicht op de stad, de Golf van Napels en de omliggende heuvels.
In 1329 werd de eerste steen van het kasteel gelegd, in 1343 was de bouw voltooid. Het bouwwerk kent een lange geschiedenis waarin het verscheidende malen is belegerd en in handen is geweest van verschillende machthebbers. Daarnaast heeft het gebouw lange tijd gediend als gevangenis waarin de omstandigheden verschrikkelijk moeten zijn geweest. De geschriften die op de muren in diverse cellen door gevangenen zijn achtergelaten, zijn hier stille getuigen van.
Castel Sant’Elmo is tegenwoordig geopend voor publiek. Naast het schitterende uitzicht kun je een bezoek brengen aan het museum en een ruimte die is ingericht voor tijdelijke tentoonstellingen en evenementen.
Gradini del Petraio
Waar de trappen aan de kant van het Belvedere San Martino tot in de Quartieri Spagnoli lopen, bevindt zich vrijwel direct achter de halte van de funicolareMorghen een andere trappartij, de Gradini del Petraio. Dit pad werd tussen de zestiende en zeventiende eeuw aangelegd om, middels vijfhonderddrie treden, het hoger gelegen Vomero met de chique wijk Chiaia te verbinden.
Tussen felgekleurde gebouwen in, banen de treden zich een weg naar beneden. Dit pad is een pareltje omdat je vanaf hier in alle rust kunt genieten van een prachtig uitzicht en de drukte van de stad zich ver onder je bevindt. Vanaf hier kun je het Sorrentijns schiereiland zien liggen en de contouren van het beroemde eiland Capri. Onderweg stuit je op prachtige taferelen en je wordt ondergedompeld in een puur stukje Napels. Op deze route lijkt het heel even alsof je de stad en haar prachtige panorama’s voor jezelf hebt. Het zijn heel wat treden om af te dalen en je zult dit zonder meer goed in de benen voelen. Toch is het aan te raden om, op je gemak, de vele treden af te dalen en te genieten van de unieke schoonheid die Napels te bieden heeft.
Reisgids Jouw Local in Napels
Napels is een stad vol verrassingen en diversiteit, met unieke wijken die elk hun eigen verhaal vertellen. Met de digitale reisgids Jouw Local in Napelsontdek je de stad als een echte insider. Of je nu wilt genieten van een ontspannen stedentrip of een avontuurlijk weekend, deze gids biedt je alles wat je nodig hebt. Van heerlijke eettips tot unieke verhalen en praktische informatie, je zult Napels beleven als nooit tevoren.
Meer tips nodig voor Napels? Zie onderstaande artikelen!
Wanneer je over het eiland Procida slentert, ben je op veel plekken omringd door de frisse geur van citroenen. De limoncello die hiervan wordt geproduceerd, behoort al jaren tot een van de eilandspecialiteiten. Deze gele vloeistof heeft weer nét even een andere smaak dan een limoncello die je bijvoorbeeld in Sorrento of aan de Amalfikust drinkt. De limoncello van Procida heeft een unieke smaak en dat heeft te maken met de omstandigheden waarin de citroenen hier groeien. De combinatie van vulkanische grond, zeelucht, wind en het klimaat in het algemeen, leveren deze unieke en smaakvolle citroenen op.
Likeur van citroenbladeren
Naast de inmiddels wereldberoemde limoncello, zag er een ander product op Procida het levenslicht waar ook een hoofdrol voor de citroen is weggelegd. Waar voor de limoncello de schil van de citroen essentieel is, vormen voor deze unieke likeur de citroenbladeren de basis. De likeur draagt de toepasselijke naam Fogliolì, een verwijzing naar de citroenbladeren waarmee het drankje wordt gemaakt.
Fogliolì is echter meer dan alleen een likeur van citroenbladeren. Dit product is een vertaling van de diepgewortelde liefde en waardering die bewoners voor hun bijzondere eiland hebben. Het koppel David en Cinzia heeft met veel passie, liefde, kennis en zorg deze bijzondere likeur ontwikkeld, wat als een aanwinst voor het eiland beschouwd mag worden. Deze smaakvolle en innovatieve likeur kan aan de lijst met eilandspecialiteiten worden toegevoegd en móet je echt geproefd hebben wanneer je Procida bezoekt.
Limone di pane
David en Cinzia zijn procidani in hart en nieren. Op jonge leeftijd ging het hen voor de wind. Jong en ambitieus namen ze de stap om het kleine eiland te verruilen voor het fascinerende Firenze. Inmiddels getrouwd, beiden voorzien van een leuke en goed betaalde baan, hebben zij dan ook niets te klagen. Zij het dat na een aantal jaren de heimwee naar hun kleurrijke en sfeervolle geboortegrond steeds groter werd. Het gemis van de geuren, kleuren en de eenvoud die het eiland uniek maken, werd met de dag groter. De meest voor de hand liggende stap was daarom terugkeren naar het dromerige Procida, wat zij uiteindelijk deden.
Eenmaal gesetteld, besluiten zij om te investeren in wat dit vruchtbare gebied hen te bieden heeft. Het bedrijf AGRE wordt opgericht, waarmee zij kwaliteitsproducten produceren, gebruikmakend van de natuurlijke rijkdommen die het eiland te bieden heeft. Al snel bleek er een hoofdrol voor de limone di pane, zoals de citroen van Procida wordt genoemd, te zijn weggelegd.
Dat van citroenen vrijwel alles wordt gebruikt, is in dit gebied algemeen bekend. Van de schil voor de bereiding van limoncello, tot het sap dat onder andere in limonade en granita (schaafijs) wordt verwerkt en op warme zomerdagen vaak een welkome dorstlesser is. De aromatische citroenbladeren zijn ideaal om een gerecht meer smaak te geven maar dat deze ook voor andere doeleinden gebruikt kan worden, kwamen David en Cinzia al snel achter. De intens geurende bladeren bleken een perfect ingrediënt te zijn om een unieke likeur mee te produceren.
Fogliolì & Scorza
De Fogliolì likeur ontstaat door citroenbladeren in alcohol te weken, samen met wat citroenschillen. Wanneer de bladeren geplukt zijn, moeten deze binnen een paar uur al in de alcohol liggen om het beste resultaat te kunnen garanderen. Het eindresultaat is een vloeistof met een gele gloed die net iets transparanter is dan de klassieke limoncello. Bij het drinken van de likeur overheerst de typerende smaak van citroenblad maar er is ook een vleugje citroenschil waar te nemen. Fogliolì is een mix tussen het zuur van de citroen en het bittere van de bladeren, wat een perfecte match lijkt te zijn. Doordat er in verhouding minder suiker aan het geheel wordt toegevoegd dan aan limoncello, behoudt de likeur zijn bittere en kruidige smaak.
Naast de citroenbladlikeur kun je bij AGRE ook hun variant van de limoncello proberen, te vinden onder de naam Scorza. Waar de Fogliolì wordt gemengd met wat citroenschillen, is er aan de Scorza een beetje citroenblad toegevoegd wat wederom een unieke en pure smaak oplevert. Er zijn flessen van 50cl, maar ze verkopen ook flesjes van 10cl. Ideaal om mee te nemen als souvenir, voor een ander of voor jezelf. De likeuren zijn in verschillende winkels op het eiland verkrijgbaar maar zijn ook online via de webshop van AGRE te bestellen.
Een flesje meenemen voor thuis is sowieso een goed idee. Op dagen dat je behoefte hebt aan een extra dosis Vitamine P(rocida), kun je met gesloten ogen en nippend aan de Fogliolì even wegdromen naar het kleurrijke Procida. De geur en de rijke aroma zorgen ervoor dat het net lijkt alsof je onder de geurige citroenbomen van het eiland wandelt.
Procida in een cocktailglas
Op Procida is de Fogliolì niet meer weg te denken en wordt door locals graag gedronken en gemixt met andere drankjes. Stap binnen bij Flamingo Cafè, waar ze verschillende cocktails hebben ontwikkeld waarin deze unieke likeur is verwerkt. Vraag naar de mogelijkheden en ervaar Procida in een cocktailglas.
Fogliolì is slechts een van de vele mooie en pure voorbeelden die Procida rijk is en reden vormt om het eiland te bezoeken. Aan de hand van deze verhalen krijg je een indruk van wat het eiland nu precies zo bijzonder en uniek maakt. De waardering die eilandbewoners voor hun stukje aarde hebben, overheerst in de meeste verhalen en toont de mate van verbondenheid die zij met het eiland hebben. Het zijn voornamelijk verhalen van eilandbewoners die Procida achter zich lieten om het geluk elders te zoeken maar vervolgens werden overspoeld door enorme heimwee naar de zee, kleuren, geuren en de eenvoud van ‘hun’ eiland. Hoe klein Procida ook is, het gemis wanneer zij hun voeten niet over het 3,7 km² grote oppervlak kunnen bewegen, lijkt des te groter. Zij lijken dit pas te beseffen wanneer het eiland al lang en breed uit zicht is verdwenen. De combinatie van heimwee en de diepgewortelde liefde voor het eiland weten zij echter te verwerken in schitterende eindproducten die zij met de rest van de wereld kunnen delen.
Reisgids Procida
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen:
Het eiland Procida verschijnt bij steeds meer mensen op de radar. Het kleine zusje van buureiland Ischiakomt steeds vaker in het nieuws en wordt geregeld in informatieve reisartikelen genoemd. Met haar karakteristieke uiterlijk duikt zij ook op in series en films, waar zij in een oogopslag te herkennen is. Procida trekt de aandacht en wekt de nieuwsgierigheid van reislustige Italiëliefhebbers.
Het kleinste eiland voor de kust van Napels is een kleurrijk pareltje dat je zal betoveren. In de podcastaflevering van Ciao tutti leg ik uit wát het eiland nu precies zo magisch maakt dat je al heimwee krijgt zodra je weer op de boot richting het vasteland stapt.
Staat Napels – of een van de plekken in de omgeving – voor dit jaar op jouw reisplanning, maak dan zeker ruimte voor een bezoek aan Procida. Ik geef je een aantal hele goede redenen waarom dit betoverende eiland absoluut aan jouw lijstje moet worden toegevoegd. Een waarschuwing vooraf is op zijn plek: je zult gegarandeerd smoorverliefd worden op dit authentieke stukje Italië.
Procida is perfect voor een dagtrip
Procida heeft een oppervlakte van slechts 3,7 km², wat het een ideale bestemming maakt voor een dagtrip. Waar je op de andere eilanden wel gebruik móet maken van het openbaar vervoer, een scooter of e-bike, is dat op Procida niet nodig. Een e-bike huren behoort natuurlijk tot de mogelijkheden en je trapt met gemak binnen een dag het hele eiland rond, maar je snuift lopend veel meer van de heerlijke eilandsfeer op. Vanaf de aankomst in de haven tot het moment dat je weer vertrekt, kun je alles prima te voet doen. Je kunt op je gemak de hele dag door de nauwe straatjes rondstruinen, die zijn gevuld met eeuwenoude palazzi, wapperend wasgoed, kerken, altaartjes en schitterende doorkijkjes. Je kijkt daadwerkelijk je ogen uit en merkt dat de meest simpele details in hun eenvoud schitterend zijn. Met de benenwagen kom je op veel verschillende plekken en het stelt je in staat om de magie van Procida zelf te ervaren. Het wandelen kan worden afgewisseld met een verfrissend drankje op een terras met uitzicht op de haven of een lunch met een lokale specialiteit.
Proeven van eilandspecialiteiten
De lekkernijen die het eiland te bieden heeft, zijn zonder meer de overtocht waard. Zo is de limoncello, die wordt gemaakt van de geurige citroenen die op het eiland groeien, toch nét even anders. Ook is Procida de aangewezen plek om kennis te maken met de lingua di bue, een gebakje gevuld met citroencrème waarvan de vorm veel weg heeft van een tong.
Gezien de vele vissersbootjes en vissers die altijd met hun netten in de weer lijken te zijn, is het vanzelfsprekend dat het eiland verschillende visgerechten tot haar specialiteiten rekent. De meeste restaurants worden dagelijks van de laatste vangst voorzien, zodat jij als gast enkel het verste van het verste voorgeschoteld krijgt. De spaghetti con alici, pomodorini e pecorino is één van de traditionele gerechten die het eiland rijk is, evenals de spaghetti ai ricci di mare en de pasta met le canocchie di Procida.
Naast deze klassiekers zijn er ook minder bekende gerechten die je net zo goed het water in de mond doen lopen. De linguine con melanzana bruciata, cozze en verkruimelde tarallo is een goddelijke combinatie waar je ongetwijfeld, net als ik, verslingerd aan zult raken. Het proeft als een stukje Procida in je mond en daar wil je natuurlijk zo veel mogelijk van binnenkrijgen. Ook de pasta al ragù giallo di baccalà is een perfecte vertaling van de rijke smaken van het eiland, wat betekent dat je bij elke hap puur geniet.
Op Procida proef je de lokale sfeer
Van vissers die netten repareren in de haven tot a’ crianza, Procida is uniek in haar soort. De eilandbewoners merken de aanwezige en nieuwsgierige toeristen op, maar lijken zich daar weinig van aan te trekken. Zij gaan ongestoord door met wat zij doen, op de manier zoals zij dat al jaren gewend zijn om te doen. Juist dit zorgt ervoor dat jij als bezoeker een goede indruk van Procida en haar inwoners kunt krijgen en de pure sfeer van het eiland kunt ervaren. Dat pure kom je in de kleinste dingen tegen, zoals een eenvoudig mandje gevuld met fruit, vergezeld van een handgeschreven bordje met de woorden “A crianza/creanza”.
“A crianza” is een Napolitaanse uitdrukking die op verschillende manieren kan worden gebruikt. In de kern draait het altijd om beleefdheid en goede manieren. In het geval van het mandje fruit langs de kant van de weg gaat het om een vriendelijk gebaar, een geschenk, waar iemand niets voor terug wil. Voor de procidani is dit de normaalste zaak van de wereld. Veel mensen beschikken wel over een stuk land waar de nodige groente en fruit groeit. Wat te veel is voor eigen gebruik, wordt op deze manier met anderen gedeeld. Een simpel maar bijzonder voorbeeld van wat het betoverende Procida nu precies zo magisch maakt en je ernaar doet verlangen om hier zo veel mogelijk tijd door te brengen.
Procida biedt spectaculaire en unieke panorama’s
De gekleurde huisjes van Marina Corricella zijn inmiddels wereldberoemd en worden door reisorganisaties vaak gebruikt om Napels onder de aandacht te brengen. Wanneer na een kleine klim het kleurenpalet zich openbaart, is het een moment om even stil van te worden. Op de achtergrond verschijnt de rest van het eiland in beeld, de vorm van het eilandje Vivara is duidelijk te herkennen en torent daarachter het groene Ischia er bovenuit.
Hoe klein Procida ook is, het eiland heeft nog veel meer (soms redelijk verstopte) plekjes te bieden waar je van waanzinnige vergezichten kunt genieten. Maak je de klim naar Terra Murata, het hoogste punt van het eiland, dan word je daar getrakteerd op een uniek panorama van driehonderdzestig graden waar je bijna van gaat duizelen. Je herkent hier talrijke hoogtepunten en bezienswaardigheden die de regio rijk is, van het tegenover gelegen Monte di Procida tot het uiterste puntje van het Sorrentijns schiereiland en het eiland Capri.
Hou je van beweging, dan kan ik enkel aanmoedigen om vooral de wat onbekendere paden in te slaan, trappen af te dalen of juist te beklimmen. Je komt op de mooiste plekken terecht en je wordt vaak beloond met uitzichten die je even helemaal voor jezelf hebt.
Procida was de Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022
Procida was in 2022 de Italiaanse Culturele Hoofdstad en deze eervolle titel vormt een hele goede reden om richting het eiland te varen. Wellicht had je verwacht dat ik met deze reden af zou trappen, maar ik heb dit punt bewust voor het laatst bewaard. Dit argument vormt namelijk een samenvatting van bovenstaande redenen. Procida is het eerste eiland dat deze titel mag dragen en dat is niet zonder reden. De culturele en historische waarde waar dit kleine stukje aarde in de Golf van Napels over beschikt, is exact waarom zij deze titel toegewezen heeft gekregen. Juist alle eerder genoemde redenen hebben er onder meer aan bijgedragen dat Procida tot Culturele Hoofdstad 2022 werd uitgeroepen. Naar mijn mening is dit meer dan terecht en ik ben ervan overtuigd dat de komende tijd nog veel meer mensen deze bijzondere parel in hun hart zullen sluiten.
Reisgids Procida
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen
Spaghetti alle vongole is een onmisbaar gerecht in Italiaanse kustgebieden. Het is een eenvoudig gerecht maar zijn de ingrediënten en de techniek die je toepast bij de bereiding van deze smaakvolle pasta, essentieel.
Michelle Bogers van Taste Guide Naples laat jou graag stap voor stap zien hoe je deze pasta gemakkelijk zelf thuis kunt bereiden. Met de nodige tips leert zij jou hoe jij zelf op traditionele wijze dit populaire gerecht in een handomdraai op tafel kunt toveren.
Verhit een bodempje olijfolie in een grote koekenpan, voeg een licht
geplet teentje knoflook toe en een paar takjes peterselie (zonder blaadjes).
Fruit zachtjes tot de olie een heerlijke knoflookgeur heeft. Zet het vuur hoger
en voeg de vongole toe samen met een scheut witte wijn. Blijf doorroeren en
begin de vongole een voor een uit de pan te halen zodra ze openen. Openen ze
ongeveer allemaal tegelijk, laat ze dan allemaal openen. Giet het vocht uit de
pan af door een zeefje en bewaar dit.
Breng een pan water aan de kook en voeg wat zout en de pasta toe. Zet de pan waarin je de vongole hebt klaargemaakt weer op het vuur met een beetje olijfolie, fruit er een licht geplet teentje knoflook in en voeg dan een handvol doormidden gesneden kerstomaatjes toe. Laat deze zacht worden in de tijd dat de pasta kookt. Twee minuten voordat de pasta de al dente kooktijd heeft bereikt, giet je de pasta af. Bewaar een kopje van het pastawater. Voeg het vocht van de vongole toe aan de pan met tomaten en giet er pastawater bij tot je ongeveer een centimeter vloeistof in je pan hebt staan. Voeg de afgegoten pasta toe en blijf de pasta over een matig tot hoog vuurtje omscheppen. Op deze manier krijgt de pasta zijn laatste minuten kooktijd en bind je de saus aan de pasta.
Zodra het meeste vocht is verdampt, voeg je de vongole toe. Verhit deze kort mee een draai dan het vuur uit. Schep een eetlepel fijngehakte peterselieblaadjes door de pasta. Dien de pasta op, en werk af met de fijngehakte tarallo of amandelen, optioneel een klein lepeltje bottarga en nog wat gehakte peterselie.
Tip: je kunt er eventueel voor kiezen om de kokkels uit de schelp te halen of om ze in de schelp te serveren.
Buon appetito!
Online Kookworkshop Napels
Wil je meer traditionele gerechten leren bereiden? Schrijf je dan in voor een van de lessen van de Online Kookworkshop Napels! Via een live verbinding vanuit Napels leert Michelle jou stap voor de stap de smakelijkste gerechten op tafel te toveren. Neem een kijkje op de pagina voor de beschikbare data en gerechten en kook gezellig met ons mee!
In april 2020 verscheen het boek ‘Mijn Napels’ van dé Italiëblogger Saskia Balmaekers, oprichtster van de website Ciaotutti.nl. Na het grote succes van haar boek over Puglia, was het deze keer de beurt aan de boeiende stad Napels om in de schijnwerpers te staan en haar schatten op papier te vereeuwigen. Met dit prachtige boek, voorzien van persoonlijke tips en verhalen, neemt zij jou mee op reis naar het altijd fascinerende Napels en heeft zij weer een fantastisch werk weten neer te zetten.
Het boek
Het tweehonderdzeventig pagina tellende boek is meer dan slechts een reisgids. Gevuld met kleurrijke foto’s, bijzondere verhalen en persoonlijke tips, word je meegenomen op een bijzondere reis door de straten van Napels. Op een unieke, persoonlijke en sfeervolle manier neemt Saskia je mee op ontdekkingstocht door de verschillende wijken van de stad, laat zij jou kennis maken met traditionele gebruiken, bijzondere verhalen, leuke weetjes, onmisbare bezienswaardigheden en komt de rijke geschiedenis van deze Zuid-Italiaanse stad ruim aan bod.
Met haar woorden weet Saskia de lezer te raken en kun je de pure Napolitaanse sfeer daadwerkelijk ervaren, voelen en proeven. Op schitterende wijze weet zij de meest fascinerende stad van Italië te omschrijven, wat wel blijkt uit de volgende zinnen die in het boek te lezen zijn:
“Napels is een zinderende stad. Het bruist er van het leven, of je nu in een restaurant zit of op straat loopt. De stad is één groot toneel, met als hoofdrolspelers de gepassioneerde Napolitanen.”
Saskia Balmaekers
OmgevingNapels
Ook de omgeving van Napels wordt door Saskia onder de aandacht gebracht en neemt zij je mee naar de brandende velden van de Campi Flegrei, de pittoreske eilanden Capri, Ischia en Procida, zijn er pagina’s gewijd aan Pompeii, Herculaneum en de Vesuvius en neemt zij je mee voor een roadtrip langs de altijd betoverende Amalfikust. Dit boek biedt dus zonder twijfel de informatie en inspiratie die je nodig zult hebben wanneer je een reis richting de regio Campania gaat maken.
Salerno Travel in ‘Mijn Napels’
Naast alle informatie en verhalen die Saskia met haar lezer deelt, geeft zij ook nog een aantal andere handige tips die je goed kunt gebruiken tijdens een bezoek aan Napels. Met het werk dat ik doe en de informatie die ik zelf deel over de regio Campania, vond Saskia dat ik niet kon ontbreken in ‘Mijn Napels’! Ik ben dan ook bijzonder trots dat ik, met Salerno Travel, een plekje heb gekregen in dit schitterende boek en ik mijn persoonlijke verhaal en missie met zo’n groot publiek mag delen.
Review
Saskia heeft met haar werk geprobeerd het ongrijpbare van deze stad te vangen en over te brengen aan haar lezers, iets waar zij zonder meer in is geslaagd. Zij heeft begrepen dat Napels een stad is die jou beetje bij beetje moet veroveren en je moet leren kennen voor je er écht van kunt houden. Dat is dan ook duidelijk te merken in de verhalen die zij met het publiek deelt en de woorden die zij hier zorgvuldig voor heeft gekozen. Het is heerlijk om door het boek te bladeren – dat bovendien een heel fijn formaat heeft -, te genieten van de geweldige foto’s waarmee de sfeer van Napels en omgeving zo goed mee worden weergegeven en de bijzondere verhalen te lezen. Je kunt echt even wegdromen en lijkt het net alsof je zelf door de smalle steegjes van de Quartieri Spagnoli loopt, onder het wapperende wasgoed door, of een pizza eet bij Concettina ai Tre Santi in de wijk Sanità. Dat ook het groene Tramonti in het boek genoemd wordt, vind ik persoonlijk ook een heel groot pluspunt!
Gesigneerd exemplaar
Het boek is ideaal om cadeau te doen aan een Italiëliefhebber maar doe je bovenal jezelf er een plezier mee door dit kleurrijke boek over het intrigerende Napels in huis te halen. Wil je graag een persoonlijke boodschap van Saskia zelf in dit bijzondere boek, bestel dan via de website van Ciao tutti een gesigneerd exemplaar van ‘Mijn Napels‘!
Gaat het over Napels, dan is pizza vaak het eerste waar mensen aan denken. De vrijwel altijd lovende woorden die over de heerlijke Napolitaanse pizza worden gesproken en geschreven, zorgen ervoor dat mensen dit culinaire hoogstandje maar al te graag zelf willen ervaren. Voor velen is dit wellicht dan ook een goede reden om af te reizen naar het zuiden van Italië en ik geef ze groot gelijk. De Napolitaanse pizza moet je echt zelf ervaren.
Plekken om dit hemelse gerecht zelf te proberen, zijn er in Napels in overvloed. Van een slechte pizza lijken ze hier dan ook nooit gehoord te hebben. Een Napolitaanse zei ooit tegen mij: ‘Een slechte pizza in Napels is nog altijd beter dan een goede pizza in Nederland’, iets dat ik na mijn vele ervaringen in deze stad, enkel kan beamen.
Een waarschuwing vooraf is dan ook op zijn plaats: na het eten van een pizza in Napels ben je voor de rest van je leven goed verwend. Geen enkele andere pizza zal namelijk meer kunnen tippen aan die heerlijke, perfecte, luchtige, dunne Napolitaanse pizza.
Staat jouw bezoek aan Napels al gepland, dan geef ik jou een handig lijstje met een aantal adressen waar je dit cultureel erfgoed zelf uit kunt gaan proberen.
#1 L’Antica Pizzeria da Michele
Ik trap af met een klassieker waar je ongetwijfeld al eens van gehoord hebt. L’Antica Pizzeria da Michele is wereldwijd bekend en is de pizzeria waar Julia Roberts in de film Eat Pray Love de liefde verklaart aan haar pizza. In deze eenvoudige zaak hecht men veel waarde aan traditie en dat is dan ook precies de reden waarom je hier kunt kiezen uit slechts twee soorten pizza: de Marinara en de Margherita. Reserveren is hier niet mogelijk en zul je aan moeten sluiten in de rij voor de deur om een plekje te bemachtigen.
Via Cesare Sersale, 1
Photo credit Fabio di Donna
#2 Pizzeria Brandi
Pizzeria Brandi is de plek waar de pizza Margherita haar oorsprong vond. Het was Raffaele Esposito, pizzabakker bij Brandi, die in 1889 op uitnodiging van koning Umberto I een aantal pizza’s mocht bereiden voor het koninklijk gezelschap. De pizza met mozzarella, tomaat en basilicum viel bij koningin Margherita zo enorm in de smaak, dat deze al snel werd omgedoopt tot de wereldberoemde pizza Margherita.
Salita S. Anna di Palazzo 1/2
#3 Starita
Deze historische pizzeria is een van de oudste pizzeria’s in Napels, die inmiddels door de 4de generatie draaiende wordt gehouden. Je proeft hier pizza’s van hoogstaande kwaliteit, bereid met verse ingrediënten die met zorg en toewijding worden geselecteerd. Daarnaast staan er ook gefrituurde lekkernijen op de kaart die het proberen waard zijn. Dat deze pizzeria populair is, blijkt wel uit het feit dat er zelfs in New York een vestiging is geopend.
Starita speelt bovendien een rol in de film L’Oro di Napoli waar Sophia Loren in de rol kruipt van de mooie pizzaiola Sofia.
Via Materdei 27/28
#4 Gino Sorbillo
De familie Sorbillo zette 21 kinderen op de wereld die vervolgens allemaal pizzabakkers werden. Gino is een nakomeling van pizzaiolo nummer 19 van de 21 en leerde zo al op jonge leeftijd de geheimen van de échte Napolitaanse pizza kennen. Met liefde en passie heeft hij zich deze eigen gemaakt en er een persoonlijke artistieke draai aan gegeven, met de eeuwenoude traditie als basis. De naam ‘Sorbillo’ zal dan ook op verschillende plekken in de stad opduiken en weet je dat je hier met een gerust hart aan kunt schuiven om een heerlijke Napolitaanse pizza te proeven.
Antica Pizzeria Gino Sorbillo – Via dei Tribunali, 32 Gino Sorbillo Lievito Madre al Mare – Via Partenope 1
#5 Concettina ai Tre Santi
Deze pizzeria is te vinden in het hart van de volkswijk Rione Sanità en bij locals erg geliefd. Zo is onder andere stervoetballer Fabio Cannavaro geregeld hier te vinden en staat er voor de deur vaak een rij mensen, wachtend op een vrije plek in de kleine maar sfeervolle zaak. De pizzeria wordt bovendien genoemd in de Michelin Gids, wat uiteraard niet zonder reden is. Het deeg is van een geweldige kwaliteit en is het gehele bereidingsproces hiervan een serieuze zaak. Daarnaast worden er uitsluitend verse ingrediënten gebruikt die het plaatje van de perfecte pizza compleet maken. Op de kaart vind je naast de traditionele pizza’s nog vele andere heerlijke creaties waarvan de combinatie van ingrediënten met zorg en kennis is bepaald. Deze pizzeria is een absolute aanrader en is dan ook een van mijn persoonlijke favorieten.
Via Arena della Sanità, 7 Bis
#6 Di Matteo
Pizzeria Di Matteo bevindt zich in het hart van historisch centrum en ook hier is de kunst van het pizzabakken en de bijbehorende geheimen overgedragen van generatie op generatie. Naast de traditionele pizza vind je hier ook een overheerlijke pizza fritta op de kaart, een andere lekkernij die het proberen waard is (verderop meer adressen hiervoor). In Italië was Pizzeria Di Matteo groot in het nieuws toen president Bill Clinton in 1994 tijdens de G7-top in Napels hier een stop maakte om een pizza te eten. Een gebeurtenis waarvan de herinnering hieraan bij een bezoek aan deze zaak nog altijd aanwezig is.
Via dei Tribunali,94
#7 Dal Presidente
Ernesto Cacialli was pizzabakker bij Di Matteo toen Bill Clinton op bezoek kwam en had de eer de bewuste pizza voor hem te bereidden. Enkele jaren na dit beroemde bezoek, opende Ernesto zijn eigen zaak. Blijkbaar was hij nog zo vol van deze ontmoeting, dat hij het de naam Dal Presidente gaf. Gelegen in het historisch centrum, kun je ook in deze zaak terecht voor heerlijke, authentieke pizza’s.
Via dei Tribunali, 120
#8 La Figlia del Presidente
Onder de naam ‘De Dochter van de President’, opende Maria Cacialli, dochter van de eerder genoemde Ernesto, samen met haar man een eigen zaak. De liefde voor dit traditionele gerecht heeft zijn dan ook zonder twijfel van haar vader geërfd en eet je in haar zaak voor een kleine prijs een heerlijke, traditionele pizza.
Via Grande Archivio, 24
#9 De’ Figliole (pizza fritta)
Bij deze historische pizzeria die geliefd is bij locals, vind je enkel pizze fritte op de kaart. De gefrituurde pizza is een andere Napolitaanse specialiteit die je zeker eens geprobeerd moet hebben. De’ Figliole is hiervoor een zeer geschikte plek, aangezien dit een van de eerste zaken in de stad schijnt te zijn waar uitsluitend pizze fritte op de kaart te vinden waren. Voor slechts een paar euro bestel je een overheerlijke, goed gevulde pizza fritta en zit je voor de rest van de dag goed vol.
Via Giudecca Vecchia, 39
#10 Isabella de Cham (pizza fritta)
Deze zaak in de Rione Sanità wordt gerund door de sympathieke Isabelle de Cham. Door liefhebbers en critici wordt zij al enige tijd op handen gedragen door haar unieke en smakelijke creaties en behoort zij ook tot mijn favorieten. Isabella werkt met passie en plezier en dat is overduidelijk te proeven in haar gefrituurde hoogstandjes. Het eveneens sympathieke en vrolijke personeel weet jou uitstekend te adviseren en zorgen zij ervoor dat je met een glimlach de zaak weer verlaat (en de volgende dag weer terug wilt komen). Naast haar zaak in de Sanità, heeft Isabella onlangs een vestiging geopend op de Pignasecca waar je dit goddelijk gefrituurde gerecht ook af kunt halen.
Via Arena della Sanità, 27 Via Porta Medina, 51
Zelf pizza leren maken
Wil jij het geheim van de Napolitaanse pizza ontdekken? Er bestaat geen betere plek dan Napels om dit te weten komen! Duik met een pizzaiolonapoletano de keuken in om alles te weten te komen over dit traditionele gerecht om vervolgens van jouw eigen gemaakte pizza te genieten. Reserveer vandaag nog jouw plek voor de Pizza Les online!
Meer adressen in de reisgids Napels
Meer adressen en leuke tips zijn terug te vinden in de digitale reisgids Jouw Local in Napels. Met mijn persoonlijke tips, uitgestippelde wandelroutes en bijzondere verhalen leer je Napels écht kennen. Of je nu wilt genieten van een ontspannen stedentrip of een avontuurlijk weekend, deze gids biedt je alles wat je nodig hebt. Van heerlijke eettips tot unieke verhalen en praktische informatie, je zult Napels beleven als nooit tevoren. Daarnaast zijn alle bezienswaardigheden en en eet- en drinkadressen op een Hotspotkaart gepind.
Meer tips nodig voor jouw trip naar Napels? Zie onderstaande artikelen!
Napels kent een aantal belangrijke personages die onlosmakelijk zijn verbonden met de stad. Vaak hebben deze personen een grote invloed gehad en spelen ze nog steeds een belangrijke rol in het dagelijks leven.
Door de hele stad zijn er dan ook afbeeldingen van deze personen terug te vinden, in verschillende soorten en maten. Bekende en minder bekende gezichten vullen het straatbeeld en de vele souvenirwinkeltjes die de stad rijk is. Waar sommige persoonlijkheden geen introductie nodig hebben, kunnen andere gezichten wellicht wat minder bekend voorkomen. Wanneer je nieuwsgierig bent naar de verhalen achter deze gezichten, heb ik voor jou de belangrijkste en meest voorkomende personages van Napels in beeld gebracht.
#1 Totò
De afbeelding van de man met het karakteristieke gezicht, zul je vele malen tegenkomen tijdens een bezoek aan Napels. Je vindt deze niet alleen terug in de vele souvenirwinkels maar ook in diverse Street Art werken, monumenten en zelfs lichtversieringen. Antonio de Curtis, beter bekend als Totò wordt ook wel de Prins van de lach genoemd, al had hij met gemak de titel ‘Koning van de lach’ toebedeeld kunnen krijgen.
Geboren in de Sanità
De komiek groeide op in de wijk Sanità, waar tot op de dag van vandaag nog steeds zijn geboortehuis staat. Helaas is het niet mogelijk het huis te betreden. Wel kun je vanaf de buitenkant het balkon aanschouwen en vanaf de binnenplaats een glimp opvangen van de keuken waar zijn moeder de pasta voor hem bereidde.
Het balkonDe keukenDe trap naar de voordeur
Opgroeien in de een wijk als de Rione Sanità, was niet altijd even makkelijk. Toch heeft de acteur juist hier bijzonder veel inspiratie uit weten te putten en wist hij met zijn bijzondere gevoel voor humor, het hart van velen te raken. Het leed, verdriet en de moeilijkheden waar hij zelf mee te maken had, wist hij namelijk te verwerken in zijn grappen, rake opmerkingen en gedichten. Juist omdat dit voor velen zo herkenbaar was, werd hij ongekend populair en geliefd.
Met regelmaat keerde hij terug naar ‘zijn’ wijk. Niet enkel om scenes op te nemen voor een film, maar ook om duidelijk te maken dat hij nooit vergat waar hij vandaan kwam. Overdag werd hij vaak omringd door een grote hoeveelheid mensen, dus gaf hij er de voorkeur aan om in de avonduren rond te dwalen door de steegjes van de wijk. Tijdens deze nachtelijke wandelingen vond hij het leuk om bij verschillende huizen wat geld achter te laten, vastgeklemd tussen de luiken van een basso. Wanneer de bewoners in de ochtenduren het geld vonden, wisten zij direct dat Totò weer eens was langs geweest. Rione Sanità ademt dan ook Totò en kom je om de paar stappen zijn beeltenis, naam of regels uit gedichten tegen.
Vico Totò
Maar ook op andere plekken in de stad is zijn gezicht, met de kenmerkende gelaatstrekken, vereeuwigd. In de Quartieri Spagnoli is er bijvoorbeeld een steeg omgedoopt tot de Vico Totò. Deze straat is gevuld met tientallen afbeeldingen uit verschillende legendarische films waar de acteur in heeft geschitterd. Het is een mooi eerbetoon aan een belangrijk personage en draagt er op deze manier aan bij dat ook de jongere generaties Totò niet zullen vergeten.
Photo credit Michelle Bogers
Napolitaanse cultuur
Dat mensen zich ook tegenwoordig kunnen vereenzelvigen met zijn humor en uitspraken, blijkt uit het feit dat Napolitanen zijn uitspraken nog steeds gebruiken in alledaagse gesprekken. Ook dit zorgt ervoor dat de acteur onsterfelijk is en onderdeel vormt van de Napolitaanse cultuur. Zijn krachtige uitspraken laten je lachen, maar hebben een enorme diepgang en bevatten vaak een kern van waarheid.
De volgende fantastische uitspraak van Totò, wil ik jullie dan ook niet onthouden.
“ Quando hai a che fare con una persona che si crede superiore agli altri e ne è fermamente convinta, ridici sopra e assecondala perché non è bello rovinare i sogni di un idiota.”
Totò
Vertaling:Wanneer je te maken hebt met een persoon die zichzelf beter vindt dan anderen en daar vast van overtuigd is, lach erom en ga ermee akkoord, want het is niet leuk om de dromen van een idioot kapot te maken.
De acteur overleed op 15 april 1967, kreeg drie begrafenissen en de stad was maandenlang in rouw. Tot op de dag van vandaag is niemand in Napels deze man vergeten. Totò zit in het hart van elke Napolitaan en men zorgt er voor dat ook bij jongere generaties iconen zoals Totò niet in de vergetelheid zullen raken. Zo wordt er dagelijks op de lokale televisie wel één van zijn films uitgezonden waar menig Napolitaan, zelfs na deze honderden keren gezien te hebben, nog steeds uitbundig om zijn grappen kan lachen.
#2 Massimo Troisi
De Italiaanse acteur Massimo Troisi werd geboren in San Giorgio a Cremano, onderdeel van de stad Napels. Massimo was een artiest in hart en nieren die, naast acteren, ook actief was als scenarioschrijver en regisseur. Met zijn kenmerkende stem, pure manier van acteren en gevatte humor, was hij enorm geliefd bij het publiek.
Ricomincio da tre
Al op jonge leeftijd kwam ook ik aanraking met zijn films en was ik gefascineerd door deze man die sprak in het dialect dat ik kende, op een zangerige toon waarmee hij met gemak zijn personages tot leven wist te brengen en met de kinderlijke onschuld die hij bezat. Vele malen keek ik de film Non ci resta che piangere, waarin hij, samen met Roberto Benigni, in een andere eeuw terecht kwam en de gekste dingen meemaakte. Ook andere films zoals Ricomincio da tre, Scusate il ritardo en No grazie, il caffè mi rende nervoso zijn absolute klassiekers waarvan bepaalde uitspraken onvergetelijk zijn en nog steeds een glimlach op onder andere mijn gezicht weten te toveren. Zo deel ik graag de volgende dialoog uit de film Ricomincio da tre, die bijna iedere Napolitaan wel kent.
Gaetano: Chello ch’è stato è stato… Basta, ricomincio da tre! – Dat wat is geweest, is geweest. Klaar, ik begin bij drie! Lello: Da zero… – Bij nul… Gaetano: Eh? Lello: Da zero: ricominci da zero. – Bij nul: Je begint bij nul Gaetano: Nossignore, ricomincio da… cioè… Tre cose me so’ riuscite dint’a vita, pecché aggi’a perdere pure chelle? Aggi’a ricomincià da zero? Da tre! – Nee meneer, ik begin bij…ik bedoel…drie dingen zijn mij gelukt in het leven, waarom moet ik die ook nog eens verliezen? Waarom moet ik bij nul beginnen? Bij drie!
Dialoog tussen Gaetano (Massimo Troisi) en Lello
Il Postino
Il Postino, zijn laatste film waarvan hij tevens scenarioschrijver was, wilde hij zo graag maken, dat hij hiervoor een levensreddende hartoperatie tot het laatst uit heeft willen stellen. Massimo werd geboren met een hartafwijking en tijdens de opnames van deze film, verslechterde zijn toestand waardoor enkel een harttransplantatie zijn leven kon redden. Hij nam de beslissing eerst de film af te maken en daarna pas aandacht te schenken aan zijn gezondheid. Tijdens de opnames van deze film kon hij slechts een uur per dag werken. Voor de scènes op de fiets werd een stand-in gebruikt omdat dit fysiek te zwaar voor hem was.
De film wist hij af te maken en is een waar meesterwerk geworden. Nog geen 12 uur na de laatste opnames van de film, overleed Massimo Troisi in zijn slaap aan de gevolgen van een hartstilstand.
Eerbetonen
Dat de artiest nog steeds niet vergeten is, blijkt wel uit de vele eerbetonen die zowel in Napels als in de directe omgeving zijn terug te vinden. Door de stad zelf zijn er diverse afbeeldingen en Street Art werken te vinden om de acteur te herinneren. De trap waar Massimo in de film Scusate il ritardo in de stromende regen met zijn tegenspeler een scène op heeft gespeeld, is omgedoopt tot de Scale Massimo Troisi.
Ook op het eiland Procida, waar Il Postino gedeeltelijk is opgenomen, zijn overal eerbetonen terug te vinden die verwijzen naar deze geliefde acteur. Daarnaast zijn er ook in zijn geboorteplaats meerdere werken aan hem opgedragen. Zo tref je op de muren van het Circumvesuviana-station van San Giorgio a Cremano, prachtige werken die herinneren aan de grote artiest die Troisi was.
#3 Pino Daniele
Het beeld van de man met een gitaar zal verschillende malen aan je voorbij komen wanneer je door Napels wandelt. Je vindt dit personage terug op de San Gregorio Armeno tussen andere handgemaakte figuurtjes voor in de kerststal, maar ook op verschillende muren in de stad is zijn beeltenis achtergelaten. We hebben het over de Napolitaanse zanger Pino Daniele die met zijn bijzondere stemgeluid, prachtige melodieën en poëtische woorden het hart van veel Napolitanen heeft gestolen.
Carrière
De zanger werd in 1955 geboren in de Napolitaanse wijk Porto, in een gezin waar ze het niet erg breed hadden. Om die reden verhuisde hij uiteindelijk naar Piazza Santa Maria La Nova, waar hij bij zijn tantes een iets fatsoenlijker leven kon leiden. De verbeterde situatie stelde hem in de gelegenheid om naar school te gaan en zijn passie voor muziek te ontdekken en verder te ontwikkelen. Op latere leeftijd leerde hij zichzelf gitaar spelen om vervolgens de muziekwereld in te rollen. Hij was onderdeel van diverse bands en was op albums van verschillende artiesten terug te horen. Waar hij in eerste instantie voornamelijk de rol van gitarist aannam, maakte hij in de tweede helft van de jaren 70 een muzikale groei door waardoor de artiest ‘Pino Daniele’ meer en meer op de voorgrond begon te treden. Deze groei werd in 1977 bekroond met het debuutalbum Terra Mia, waarna er nog vele zouden volgen.
Tarumbò
Hij was een van de meest innovatieve muzikanten in de Italiaanse muziekscene aan het begin van de jaren 70 en 80. Gedurende zijn 40-jarige carrière heeft hij samengewerkt met een groot aantal artiesten en op diverse belangrijke podia gespeeld. Zijn passie voor verschillende muziekstijlen was aanleiding voor een totaal nieuwe stijl die hij zelf bestempelde als Tarumbò. Met deze naam verwees hij naar de mix van de traditionele dans Tarantella en de klanken van blues, die in zijn muziek terug te horen is.
De diepgaande band die Pino met Napels had, is dan ook in veel van zijn muziek duidelijk terug te horen. Zowel de klanken als de teksten zijn een verwijzing naar de Napolitaanse traditie. Een traditie die hij gedurende zijn gehele carrière nooit zou vergeten.
Vriendschap
Tussen Pino Daniele en de eerder genoemde Massimo Troisi bestond er een diepgaande vriendschap en hebben ze verschillende malen samengewerkt. Zo componeerde de zanger de muziek van een aantal films en schreef hij het ontroerende ‘Quando’ als titelsong voor Troisi’s film Pensavo fosse amore… invece era un calesse. Het is dus goed mogelijk dat je deze twee grootheden samen afgebeeld ziet staan tijdens een wandeling door de stad.
Overlijden
De zanger overleed plotseling op 4 januari 2015 aan de gevolgen van een hartaanval. In Napels sloeg dit nieuws in als een bom en was de stad in diepe rouw gedompeld. Voor de inwoners voelde het alsof ze een vriend hadden verloren en werd er steun bij elkaar gezocht. Op het beroemde Piazza del Plebiscito vond er op 6 januari een emotioneel eerbetoon plaats waarbij ruim 100.000 Napolitanen uit volle borst nummers van Daniele meezongen.
Naast de verschillende Street Art werken door de hele stad, werd ook zijn oude straat omgedoopt tot de Via Pino Daniele. Daarnaast prijkt er aan de muur van het gebouw een ijzeren versie van de geliefde elektrische gitaar, die door hem vaak werd bespeeld.
Photo credit Iris de Brouwer
#4 San Gennaro
In totaal heeft Napels 52 beschermheiligen maar je kunt wel stellen dat San Gennaro de belangrijkste is. Het is daarom niet vreemd dat veel mannen in de Zuid-Italiaanse regio naar deze heilige zijn vernoemd.
Onthoofding
Hoewel er onduidelijk bestaat over de exacte geboorteplaats van Gennaro, is wel bekend dat hij de bisschop van Benevento was en op 19 september 305 werd onthoofd in Pozzuoli. Direct na de onthoofding wist een vrouw wat van zijn bloed in twee ampullen op te vangen. Deze ampullen zouden later een belangrijk onderdeel vormen bij een jaarlijks terugkerend ritueel. Het lichaam van San Gennaro is na zijn dood meerdere malen verplaatst. Pas in de 5de eeuw werd zijn lichaam overbracht naar de catacomben van Capodimonte in Napels, maar werd hierna nog een aantal keer verplaatst. In 1497 kreeg hij uiteindelijk een definitieve rustplaats in de kathedraal van Napels.
De catacomben van San Gennaro
Het wonder van San Gennaro
Naast de relieken die terug te vinden zijn in de Cappella del Succorpo, werd er later nog een andere kapel in de Dom aan de heilige opdragen. De indrukwekkende Cappella del Tesoro di San Gennaro werd in het jaar 1646 ingewijd en bevinden zich hier, veilig opgeborgen in een kluis achter het altaar, de twee ampullen met het bloed. Drie keer per jaar worden deze ampullen uit de kluis gehaald en moet het bloed, tijdens een speciale ceremonie, vloeibaar worden. Het vloeibaar worden van het bloed zou de stad moeten beschermen tegen rampspoed. Gebeurt dit niet, dan kan dit rampzalige gevolgen hebben voor Napels en omgeving. Een voorbeeld is in het jaar 1980, toen het bloed in de ampullen niet vloeibaar werd. Enkele maanden later werd de regio getroffen door een verwoestende aardbeving waarbij bijna 3000 mensen om het leven kwamen.
Cappella del Succorpo
Het wonder van San Gennaro moet plaatsvinden op 19 september, 16 december en de zaterdag vóór de eerste zondag in mei. Het ritueel wordt door veel gelovige Napolitanen bijgewoond en met grote spanning gevolgd.
Eerbetonen aan de heilige Gennaro
Hoewel men niet weet hoe San Gennaro er exact heeft uitgezien, kun je de beschermheilige van Napels in verschillende vormen afgebeeld zien door de hele stad. De bekendste is wellicht de enorme Street Art afbeelding van de artiest Jorit Agoch. Maar ook in andere steegjes van het historisch centrum kun je tegen werk aanlopen dat is opgedragen aan deze heilige. Daarnaast is een bezoek aan de catacomben van San Gennaro, waar zijn lichaam geruime tijd werd bewaard, zeer indrukwekkend en de moeite waard om te bezoeken.
#5 Pulcinella
Wanneer je door de straten van de stad loopt, zul je geregeld geconfronteerd worden met een in het wit gekleed personage dat een zwart halfmasker draagt. Dit kan zijn in de vorm van een beeldje of zelfs in levende lijven.
Pulcinella op de boulevard in NapelsPulcinella op de Via San Gregorio Armeno
Commedia dell’arte
Dit opvallende figuur draagt de naam Pulcinella en is een personage uit de Italiaanse commedia dell’arte. Bij deze theatervorm werden serieuze en komische elementen gecombineerd en werd in 17de eeuw door Silvio Fiorillo dit karakter geïntroduceerd.
Fiorillo werd geïnspireerd door een schilderij waarin de boer Puccio d’Aniello werd afgebeeld. Deze boer had een opvallend lange neus en een donkergekleurd gezicht door de zon. Anderen zeggen weer dat de naam verwijst naar het woord ‘kuikentje’, iets wat ook terugkomt in de stem van Pulcinella; een hoog en kwakend geluid.
Belichaming van de Napolitanen
Wat de exacte oorsprong van Pulcinella dan ook mag zijn, het is duidelijk dat het voor Napels een belangrijk figuur is. Pulcinella belichaamt namelijk de Napolitanen: het is een personage dat zich bewust is van de problemen waarin hij verkeert, maar er altijd met een glimlach uit weet te komen.
Daarnaast zit het karakter vol met tegenstelling. Zo staat het voor man-vrouw, dom-slim, stad-platteland, demoon-heilige, wijs-dwaas: het dualisme waar de heidens-christelijke Napolitaanse cultuur uit bestaat.
Pulcinella in het straatbeeld
Ook kom je op verschillende plekken in de stad Street Art werken tegen waar het personage van Pulcinella in te herkennen is.
In het historisch centrum vind je, in een van de steegjes, een beeld van Pulcinella’s hoofd. Opvallend is dat zijn neus veel lichter is dan de rest van zijn gezicht. Dagelijks poseren honderden toeristen voor een foto met dit symbool van Napels. Dit fotomoment wordt vervolgens afgesloten door even over de neus van het beeld te wrijven, een handeling waarvan wordt gezegd dat het geluk brengt. Of het waar is of niet, even over Pulcinella’s neus wrijven kan natuurlijk geen kwaad!
#6 Maradona
Uiteraard kan deze Argentijnse stervoetballer niet ontbreken wanneer het over Napels gaat. Diego Armando Maradona kwam in 1984 naar Napels en werd door de inwoners als een god onthaald, zonder ook maar een seconde voor de club gespeeld te hebben. Al hun hoop was op deze jonge en talentvolle voetballer gevestigd. Met een speler als Maradona bestond er namelijk een kans om eindelijk het rijke noorden te kunnen verslaan, iets waar een club uit het zuiden van Italië nooit eerder in was geslaagd.
Trots
Niet alleen maakte Maradona alle verwachtingen waar, hij zorgde er tevens voor dat Napels wereldwijd op de kaart werd gezet. Inwoners konden met recht weer trots zijn op hun mooie stad en maakte hij ruimte om te dromen over een betere toekomst.
Maradona heeft Napels meer gegeven dan enkel de overwinningen. Dat blijkt wel wanneer je door de straten van de stad wandelt en om de paar meter tegen een afbeelding van de Argentijn aanloopt. De band die Napolitanen met de voetballer hebben, is bijzonder en gaat erg diep. Wanneer je het met inwoners over de voetballer hebt, lijkt het alsof ze het over een goede vriend hebben bij wie ze regelmatig op de koffie komen. Ze beschouwen Diego Maradona dan ook als één van hen en zouden nooit een kwaad woord over hem kunnen spreken.
In de digitale reisgids Jouw Local in Napels ga ik dieper in op deze bijzondere band. Ik ben in gesprek gegaan met verschillende inwoners om een beter beeld te kunnen schetsen over de verafgoding van deze voetballer en waarom hij tot op de dag van vandaag nog steeds zo belangrijk is.
#7 Sophia Loren
Deze wereldberoemde filmster is de enige vrouw in het lijstje en is daarnaast niet eens in Napels geboren. Toch is Sophia Loren onlosmakelijk met Napels verbonden. In 1934 werd zij in Rome geboren, maar met Napolitaanse roots. Ze groeide op bij haar familie in Pozzuoli en woonde ook enige tijd in Napels.
Pozzuoli werd tijdens de Tweede Wereldoorlog meerdere malen gebombardeerd. Tijdens één van deze bombardementen, raakte Sophia door een granaatscherf gewond aan haar kin. De familie nam hierop het besluit om naar Napels te verhuizen om daar het einde van de oorlog af te wachten. Deze beide steden, met hun gebruiken en onmiskenbare cultuur, zijn dan ook altijd onderdeel blijven vormen van Sophia’s leven en lange carrière.
Photo credit Dexter van der Swaluw
Carrière
Op 15-jarige leeftijd won zij een schoonheidswedstrijd en keerde met het prijzengeld terug naar Rome om een carrière op te bouwen. Ze nam deel aan verschillende Miss verkiezingen, was model voor fotoromanzi (fotostripverhalen), was te horen op de radio en wist door haar prachtige voorkomen diverse, kleine, rollen in films te bemachtigen. Hoewel ze al in verschillende films had gespeeld, kreeg ze in 1953 haar eerste grote rol als Cleopatra in de film Due notti con Cleopatra. Vanaf toen ging het hard en schitterde ze in steeds meer rollen. In veel van deze films acteerde zij in het Napolitaanse dialect en speelde zij onder andere samen met een eerder genoemde persoonlijkheid in dit rijtje: Totò. Naast de vele rollen in komedies, liet zij in andere films zien dat ze ook prima in staat was om dramatische rollen vorm te geven.
In 1956 begon haar Engelstalige carrière en acteerde zij in een groot aantal Amerikaanse films, aan de zijde van grote namen in de filmwereld.
Onderscheidingen
Voor haar interpretatie van Cesira in de oorlogsfilm La ciociara, werd zij onderscheiden met onder andere een Oscar, een Gouden Palm en een BAFTA. Ook later in haar carrière werd zij voor haar acteerwerk verschillende malen genomineerd en beloond met diverse prijzen.
Napolitaanse
Je kunt stellen dat Sophia Loren het symbool is van een Italië dat na een trieste periode van oorlog, weer langzaam op begon te krabbelen. La Loren wordt vooral enorm gewaardeerd omdat zij, ondanks al deze grote successen, ‘normaal’ is gebleven. Met ‘normaal’ doelt men op het gegeven dat zij altijd veel waarde heeft gehecht aan de familiebanden, iets wat kenmerkend is voor de Zuid-Italiaanse cultuur. Zoals eerder aangegeven, is ze haar Zuid-Italiaanse achtergrond nooit vergeten en heeft ze dit ook meerdere malen uitgesproken. In een interview voor de Amerikaanse televisie, zei ze vol trots: Ik ben geen Italiaanse. Ik ben Napolitaanse, dat is iets anders.
Het is dan ook geheel logisch dat Sophia in Napels nog steeds enorm geliefd is en wordt beschouwd als een authentiek stukje erfgoed voor de stad. Zij werd daarom in 2016 benoemd tot ereburger van de stad Napels. Ook in het straatbeeld is haar prachtige verschijning in verschillende vormen terug te zien. In winkeltjes vind je haar afbeelding terug op de vele souvenirs, zijn er verschillende street art werken aan de actrice opgedragen en hebben verschillende pizzeria’s hun zaak naar haar vernoemd.
#8 Eduardo de Filippo
Acteur, regisseur, theaterschrijver en dichter Eduardo de Filippo mag zeker niet ontbreken in dit rijtje. De Filippo wordt beschouwd als één van de belangrijkste Italiaanse artiesten en heeft dan ook talrijke theaterstukken op zijn naam staan.
Theaterdebuut
Hij werd in 1900 geboren in de Napolitaanse wijk Chiaia en maakte al op 4-jarige leeftijd zijn theaterdebuut tijdens een optreden van het theatergezelschap van zijn oudere broer Vincenzo Scarpetta. Op latere leeftijd trad hij officieel toe tot dit gezelschap, samen met zijn oudere zus Titina en jongere broertje Peppino. Deze laatstgenoemde vormde later met Totò één van de populairste komische duo’s van de Italiaanse filmwereld. Ook van Peppino zijn er afbeeldingen terug te vinden in de stad.
Totò & PeppinoPhoto credit Michelle Bogers
I De Filippo
In de daarop volgende jaren, maakte het drietal deel uit van verschillende theatergezelschappen, om uiteindelijk in 1931 hun droom van een eigen groep realiteit te laten worden. Onder de naam ‘I De Filippo’ boekten zij enorme successen en verwierven veel bekendheid. Niet alleen in Napels, ook in de rest van het land werd het drietal steeds bekender. Net als zijn generatiegenoot Totò, wist Eduardo het publiek te raken door realistische, vaak moeilijke situaties op een ironische manier in beeld te brengen. Daarnaast wist hij in zijn teksten de tradities en gebruiken van de Napolitaanse cultuur goed onder woorden te brengen. Aangezien veel van zijn teksten vertaald zijn en de hele wereld over zijn gegaan, heeft hij mensen wereldwijd kennis laten maken met de Napolitaanse cultuur.
Zijn bekendste en meest gewaardeerde werk is wellicht Filumena Marturano, geschreven in 1946. Het stuk werd in 1964 verfilmd onder de titel Matrimonio all’Italiana en met Sophia Loren in de hoofdrol. In de Quartieri Spagnoli is er een eerbetoon te vinden aan dit fictieve karakter, dat door Eduardo speciaal werd geschreven voor zijn zus Titina.
Photo credit Fabio de Rienzo
Theater San Ferdinando
Na de oorlog vertrok Eduardo uit Napels, maar bleef de stad altijd een rol spelen in zijn leven. Zo kocht hij in 1948 het door bombardementen verwoeste theater San Ferdinando. Hij stopte er aardig wat geld in om dit theater, rijk aan geschiedenis, weer volledig op te kunnen knappen. Het theater werd in 1954 geopend en was er naast zijn eigen werk, ook ruimte voor stukken van andere Napolitaanse schrijvers om de traditie levende te kunnen houden.
Vriendschap met Totò
Aangezien ze beiden opgroeiden in Napels, in dezelfde periode, met een soortgelijke achtergrond en een diepgaande interesse voor het theatervak, is het niet verwonderlijk dat er tussen Totò en Eduardo een diepe vriendschap ontstond. Bij de verfilming van Eduardo’s theaterstuk Napoli milionaria in 1950, werkten deze twee grootheden voor het eerst samen. Het verhaal wil dat Totò zonder te twijfelen een rol accepteerden en uit riep: “Eduardo, voor jou werk ik gratis!“
Eerbetoon
Met een enorme lijst aan zelfgeschreven, succesvolle en onvergetelijke theaterstukken, heeft Eduardo een belangrijke bijdrage geleverd aan de wereld van het theater. Niet alleen in Italië, maar wereldwijd wordt De Filippo gewaardeerd om zijn werk. Bovendien heeft zijn werk ook gediend ter inspiratie voor veel andere artiesten, waaronder de eerder genoemde Massimo Troisi. Het is dan ook logisch dat Eduardo de Filippo nog steeds wordt beschouwd als de één van de grootste artiesten aller tijden en is hij in Napels nog lang niet vergeten. Ook van hem zul je geregeld een afbeelding tegenkomen, waarvan de mooiste misschien wel te vinden zijn op de luiken van zijn eigen theater. Hier heeft de Napolitaanse Street Art artiest Jorit Agoch drie schitterende portretten gecreëerd om de ziel van de acteur te vereeuwigen. In het midden zien we Eduardo als persoon, terwijl we hem aan de linker en rechterkant zien afgebeeld als één van de vele onsterfelijke personages die hij gedurende zijn carrière tot leven heeft gebracht.
In de reisgids Jouw Local in Napels vind je nog veel meer leuke tips, informatie, adressen én routes door de stad. In deze digitale gids kruip ik namelijk in de rol van jouw persoonlijke tour guide om jou rond te leiden door de stad om jou de sfeer van het échte Napels te laten proeven.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat je onze website zo goed mogelijk beleeft. Als je deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat je dat goed vindt.OkLees meer
