‘Ik geloof dat boeken, als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben.’ – Elena Ferrante

Zorgvuldig gekozen woorden van de Italiaanse auteur Elena Ferrante die niet zomaar uit de lucht komen vallen. Hoewel ze verschillende boeken op haar naam heeft staan, waarvan de Napolitaanse romans het meest populair zijn, weet namelijk niemand wie Elena Ferrante daadwerkelijk is.

De vierluik is inmiddels verfilmd en te zien als serie op televisie (acht afleveringen per boek). Bij de regie hiervan is de schrijfster nauw betrokken geweest en heeft zich bemoeid met ieder detail. Toch heeft men nog steeds geen idee wij zij is. Het contact ging namelijk exclusief via de mail, net als de communicatie die zij voert met haar uitgever en ook wanneer het interviews betreft.

De Napolitaanse romans – Het verhaal

De gedachte dat men niet weet wie de auteur van deze verhalen is, maakt het misschien wel nog fascinerender om ze te lezen. Deze vierluik vertelt het verhaal van Elena Greco en Raffaella Cerullo die samen opgroeien in één van de slechtere wijken van Napels. In de verhalen staat hun bijzondere vriendschap centraal die zo nu en dan gepaard gaat met onderlinge rivaliteit. De Napolitaanse roman bestaat uit de volgende vier titels: De geniale vriendin, De nieuwe achternaam,Wie vlucht en wie blijft en Het verhaal van het verloren kind.

De verhalen trekken je mee in een andere realiteit, die voor velen echter herkenbaar is. Je wordt als het ware meegezogen in de sfeer van Napels zoals het vroeger was, afgeschilderd tegen een realistische achtergrond die wordt gecombineerd met werkelijke gebeurtenissen, herkenbare gevoelens en relaties waardoor het moeilijk is om je níet te hechten aan de personages. Het is alsof je samen met hen groot wordt, volwassen wordt. Je leert hun eigenschappen kennen, beleeft met hen bepaalde gebeurtenissen, bent erbij wanneer er beslissingen worden genomen en vormt een mening over hun doen en laten.

Wanneer je weg bent van Napels of de stad beter wilt leren kennen, lees dan vooral deze boeken. Van ‘de wijk’ word je meegenomen naar de Via Tasso, het Piazza dei Martiri, de Via dei Mille, de wijk Vomero, het beroemde Caffè Gambrinus en de wijk San Giovanni a Teduccio.

Meeslepende verhalen

Het lezen van de laatste paar regels van het vierde en laatste deel van Elena Ferrante’s vierluik voelde als een soort afscheid. Afscheid van Lenù, Lila én van Napels. Ergens wilde ik niet dat het verhaal zou eindigen, dat de bladzijden op zouden houden. Graag had ik nog meer te weten willen komen over ‘de wijk’, over de levens van de verschillende personages, en vooral de vriendschap tussen Elena en Lila.
Wees dus gewaarschuwd: het zal moeilijk zijn om deze vier dikke boeken weg te leggen en uit de wereld van Lenù en Lila te stappen.

Naast de meeslepende verhaallijn, is het ook erg interessant om een betere indruk te krijgen van het naoorlogse Napels, de gebeurtenissen waar men mee te maken had en de omstandigheden waarin kinderen op moesten groeien. Want hoewel het een roman betreft, zijn veel zaken gebaseerd op de werkelijkheid en voor Napolitanen herkenbaar.

Booking.com