Wanneer je over het eiland Procida slentert, ben je op veel plekken omringd door de frisse geur van citroenen. De limoncello die hiervan wordt geproduceerd, behoort al jaren tot een van de eilandspecialiteiten. Deze gele vloeistof heeft weer nét even een andere smaak dan een limoncello die je bijvoorbeeld in Sorrento of aan de Amalfikust drinkt. De limoncello van Procida heeft een unieke smaak en dat heeft te maken met de omstandigheden waarin de citroenen hier groeien. De combinatie van vulkanische grond, zeelucht, wind en het klimaat in het algemeen, leveren deze unieke en smaakvolle citroenen op.
Likeur van citroenbladeren
Naast de inmiddels wereldberoemde limoncello, zag er een ander product op Procida het levenslicht waar ook een hoofdrol voor de citroen is weggelegd. Waar voor de limoncello de schil van de citroen essentieel is, vormen voor deze unieke likeur de citroenbladeren de basis. De likeur draagt de toepasselijke naam Fogliolì, een verwijzing naar de citroenbladeren waarmee het drankje wordt gemaakt.
Fogliolì is echter meer dan alleen een likeur van citroenbladeren. Dit product is een vertaling van de diepgewortelde liefde en waardering die bewoners voor hun bijzondere eiland hebben. Het koppel David en Cinzia heeft met veel passie, liefde, kennis en zorg deze bijzondere likeur ontwikkeld, wat als een aanwinst voor het eiland beschouwd mag worden. Deze smaakvolle en innovatieve likeur kan aan de lijst met eilandspecialiteiten worden toegevoegd en móet je echt geproefd hebben wanneer je Procida bezoekt.
Limone di pane
David en Cinzia zijn procidani in hart en nieren. Op jonge leeftijd ging het hen voor de wind. Jong en ambitieus namen ze de stap om het kleine eiland te verruilen voor het fascinerende Firenze. Inmiddels getrouwd, beiden voorzien van een leuke en goed betaalde baan, hebben zij dan ook niets te klagen. Zij het dat na een aantal jaren de heimwee naar hun kleurrijke en sfeervolle geboortegrond steeds groter werd. Het gemis van de geuren, kleuren en de eenvoud die het eiland uniek maken, werd met de dag groter. De meest voor de hand liggende stap was daarom terugkeren naar het dromerige Procida, wat zij uiteindelijk deden.
Eenmaal gesetteld, besluiten zij om te investeren in wat dit vruchtbare gebied hen te bieden heeft. Het bedrijf AGRE wordt opgericht, waarmee zij kwaliteitsproducten produceren, gebruikmakend van de natuurlijke rijkdommen die het eiland te bieden heeft. Al snel bleek er een hoofdrol voor de limone di pane, zoals de citroen van Procida wordt genoemd, te zijn weggelegd.
Dat van citroenen vrijwel alles wordt gebruikt, is in dit gebied algemeen bekend. Van de schil voor de bereiding van limoncello, tot het sap dat onder andere in limonade en granita (schaafijs) wordt verwerkt en op warme zomerdagen vaak een welkome dorstlesser is. De aromatische citroenbladeren zijn ideaal om een gerecht meer smaak te geven maar dat deze ook voor andere doeleinden gebruikt kan worden, kwamen David en Cinzia al snel achter. De intens geurende bladeren bleken een perfect ingrediënt te zijn om een unieke likeur mee te produceren.
Fogliolì & Scorza
De Fogliolì likeur ontstaat door citroenbladeren in alcohol te weken, samen met wat citroenschillen. Wanneer de bladeren geplukt zijn, moeten deze binnen een paar uur al in de alcohol liggen om het beste resultaat te kunnen garanderen. Het eindresultaat is een vloeistof met een gele gloed die net iets transparanter is dan de klassieke limoncello. Bij het drinken van de likeur overheerst de typerende smaak van citroenblad maar er is ook een vleugje citroenschil waar te nemen. Fogliolì is een mix tussen het zuur van de citroen en het bittere van de bladeren, wat een perfecte match lijkt te zijn. Doordat er in verhouding minder suiker aan het geheel wordt toegevoegd dan aan limoncello, behoudt de likeur zijn bittere en kruidige smaak.
Naast de citroenbladlikeur kun je bij AGRE ook hun variant van de limoncello proberen, te vinden onder de naam Scorza. Waar de Fogliolì wordt gemengd met wat citroenschillen, is er aan de Scorza een beetje citroenblad toegevoegd wat wederom een unieke en pure smaak oplevert. Er zijn flessen van 50cl, maar ze verkopen ook flesjes van 10cl. Ideaal om mee te nemen als souvenir, voor een ander of voor jezelf. De likeuren zijn in verschillende winkels op het eiland verkrijgbaar maar zijn ook online via de webshop van AGRE te bestellen.
Een flesje meenemen voor thuis is sowieso een goed idee. Op dagen dat je behoefte hebt aan een extra dosis Vitamine P(rocida), kun je met gesloten ogen en nippend aan de Fogliolì even wegdromen naar het kleurrijke Procida. De geur en de rijke aroma zorgen ervoor dat het net lijkt alsof je onder de geurige citroenbomen van het eiland wandelt.
Procida in een cocktailglas
Op Procida is de Fogliolì niet meer weg te denken en wordt door locals graag gedronken en gemixt met andere drankjes. Stap binnen bij Flamingo Cafè, waar ze verschillende cocktails hebben ontwikkeld waarin deze unieke likeur is verwerkt. Vraag naar de mogelijkheden en ervaar Procida in een cocktailglas.
Fogliolì is slechts een van de vele mooie en pure voorbeelden die Procida rijk is en reden vormt om het eiland te bezoeken. Aan de hand van deze verhalen krijg je een indruk van wat het eiland nu precies zo bijzonder en uniek maakt. De waardering die eilandbewoners voor hun stukje aarde hebben, overheerst in de meeste verhalen en toont de mate van verbondenheid die zij met het eiland hebben. Het zijn voornamelijk verhalen van eilandbewoners die Procida achter zich lieten om het geluk elders te zoeken maar vervolgens werden overspoeld door enorme heimwee naar de zee, kleuren, geuren en de eenvoud van ‘hun’ eiland. Hoe klein Procida ook is, het gemis wanneer zij hun voeten niet over het 3,7 km² grote oppervlak kunnen bewegen, lijkt des te groter. Zij lijken dit pas te beseffen wanneer het eiland al lang en breed uit zicht is verdwenen. De combinatie van heimwee en de diepgewortelde liefde voor het eiland weten zij echter te verwerken in schitterende eindproducten die zij met de rest van de wereld kunnen delen.
Reisgids Procida
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen:
Het eiland Procida verschijnt bij steeds meer mensen op de radar. Het kleine zusje van buureiland Ischiakomt steeds vaker in het nieuws en wordt geregeld in informatieve reisartikelen genoemd. Met haar karakteristieke uiterlijk duikt zij ook op in series en films, waar zij in een oogopslag te herkennen is. Procida trekt de aandacht en wekt de nieuwsgierigheid van reislustige Italiëliefhebbers.
Het kleinste eiland voor de kust van Napels is een kleurrijk pareltje dat je zal betoveren. In de podcastaflevering van Ciao tutti leg ik uit wát het eiland nu precies zo magisch maakt dat je al heimwee krijgt zodra je weer op de boot richting het vasteland stapt.
Staat Napels – of een van de plekken in de omgeving – voor dit jaar op jouw reisplanning, maak dan zeker ruimte voor een bezoek aan Procida. Ik geef je een aantal hele goede redenen waarom dit betoverende eiland absoluut aan jouw lijstje moet worden toegevoegd. Een waarschuwing vooraf is op zijn plek: je zult gegarandeerd smoorverliefd worden op dit authentieke stukje Italië.
Procida is perfect voor een dagtrip
Procida heeft een oppervlakte van slechts 3,7 km², wat het een ideale bestemming maakt voor een dagtrip. Waar je op de andere eilanden wel gebruik móet maken van het openbaar vervoer, een scooter of e-bike, is dat op Procida niet nodig. Een e-bike huren behoort natuurlijk tot de mogelijkheden en je trapt met gemak binnen een dag het hele eiland rond, maar je snuift lopend veel meer van de heerlijke eilandsfeer op. Vanaf de aankomst in de haven tot het moment dat je weer vertrekt, kun je alles prima te voet doen. Je kunt op je gemak de hele dag door de nauwe straatjes rondstruinen, die zijn gevuld met eeuwenoude palazzi, wapperend wasgoed, kerken, altaartjes en schitterende doorkijkjes. Je kijkt daadwerkelijk je ogen uit en merkt dat de meest simpele details in hun eenvoud schitterend zijn. Met de benenwagen kom je op veel verschillende plekken en het stelt je in staat om de magie van Procida zelf te ervaren. Het wandelen kan worden afgewisseld met een verfrissend drankje op een terras met uitzicht op de haven of een lunch met een lokale specialiteit.
Proeven van eilandspecialiteiten
De lekkernijen die het eiland te bieden heeft, zijn zonder meer de overtocht waard. Zo is de limoncello, die wordt gemaakt van de geurige citroenen die op het eiland groeien, toch nét even anders. Ook is Procida de aangewezen plek om kennis te maken met de lingua di bue, een gebakje gevuld met citroencrème waarvan de vorm veel weg heeft van een tong.
Gezien de vele vissersbootjes en vissers die altijd met hun netten in de weer lijken te zijn, is het vanzelfsprekend dat het eiland verschillende visgerechten tot haar specialiteiten rekent. De meeste restaurants worden dagelijks van de laatste vangst voorzien, zodat jij als gast enkel het verste van het verste voorgeschoteld krijgt. De spaghetti con alici, pomodorini e pecorino is één van de traditionele gerechten die het eiland rijk is, evenals de spaghetti ai ricci di mare en de pasta met le canocchie di Procida.
Naast deze klassiekers zijn er ook minder bekende gerechten die je net zo goed het water in de mond doen lopen. De linguine con melanzana bruciata, cozze en verkruimelde tarallo is een goddelijke combinatie waar je ongetwijfeld, net als ik, verslingerd aan zult raken. Het proeft als een stukje Procida in je mond en daar wil je natuurlijk zo veel mogelijk van binnenkrijgen. Ook de pasta al ragù giallo di baccalà is een perfecte vertaling van de rijke smaken van het eiland, wat betekent dat je bij elke hap puur geniet.
Op Procida proef je de lokale sfeer
Van vissers die netten repareren in de haven tot a’ crianza, Procida is uniek in haar soort. De eilandbewoners merken de aanwezige en nieuwsgierige toeristen op, maar lijken zich daar weinig van aan te trekken. Zij gaan ongestoord door met wat zij doen, op de manier zoals zij dat al jaren gewend zijn om te doen. Juist dit zorgt ervoor dat jij als bezoeker een goede indruk van Procida en haar inwoners kunt krijgen en de pure sfeer van het eiland kunt ervaren. Dat pure kom je in de kleinste dingen tegen, zoals een eenvoudig mandje gevuld met fruit, vergezeld van een handgeschreven bordje met de woorden “A crianza/creanza”.
“A crianza” is een Napolitaanse uitdrukking die op verschillende manieren kan worden gebruikt. In de kern draait het altijd om beleefdheid en goede manieren. In het geval van het mandje fruit langs de kant van de weg gaat het om een vriendelijk gebaar, een geschenk, waar iemand niets voor terug wil. Voor de procidani is dit de normaalste zaak van de wereld. Veel mensen beschikken wel over een stuk land waar de nodige groente en fruit groeit. Wat te veel is voor eigen gebruik, wordt op deze manier met anderen gedeeld. Een simpel maar bijzonder voorbeeld van wat het betoverende Procida nu precies zo magisch maakt en je ernaar doet verlangen om hier zo veel mogelijk tijd door te brengen.
Procida biedt spectaculaire en unieke panorama’s
De gekleurde huisjes van Marina Corricella zijn inmiddels wereldberoemd en worden door reisorganisaties vaak gebruikt om Napels onder de aandacht te brengen. Wanneer na een kleine klim het kleurenpalet zich openbaart, is het een moment om even stil van te worden. Op de achtergrond verschijnt de rest van het eiland in beeld, de vorm van het eilandje Vivara is duidelijk te herkennen en torent daarachter het groene Ischia er bovenuit.
Hoe klein Procida ook is, het eiland heeft nog veel meer (soms redelijk verstopte) plekjes te bieden waar je van waanzinnige vergezichten kunt genieten. Maak je de klim naar Terra Murata, het hoogste punt van het eiland, dan word je daar getrakteerd op een uniek panorama van driehonderdzestig graden waar je bijna van gaat duizelen. Je herkent hier talrijke hoogtepunten en bezienswaardigheden die de regio rijk is, van het tegenover gelegen Monte di Procida tot het uiterste puntje van het Sorrentijns schiereiland en het eiland Capri.
Hou je van beweging, dan kan ik enkel aanmoedigen om vooral de wat onbekendere paden in te slaan, trappen af te dalen of juist te beklimmen. Je komt op de mooiste plekken terecht en je wordt vaak beloond met uitzichten die je even helemaal voor jezelf hebt.
Procida was de Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022
Procida was in 2022 de Italiaanse Culturele Hoofdstad en deze eervolle titel vormt een hele goede reden om richting het eiland te varen. Wellicht had je verwacht dat ik met deze reden af zou trappen, maar ik heb dit punt bewust voor het laatst bewaard. Dit argument vormt namelijk een samenvatting van bovenstaande redenen. Procida is het eerste eiland dat deze titel mag dragen en dat is niet zonder reden. De culturele en historische waarde waar dit kleine stukje aarde in de Golf van Napels over beschikt, is exact waarom zij deze titel toegewezen heeft gekregen. Juist alle eerder genoemde redenen hebben er onder meer aan bijgedragen dat Procida tot Culturele Hoofdstad 2022 werd uitgeroepen. Naar mijn mening is dit meer dan terecht en ik ben ervan overtuigd dat de komende tijd nog veel meer mensen deze bijzondere parel in hun hart zullen sluiten.
Reisgids Procida
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen
Een stedentrip Napelswordt vaak met een bezoek aan het eiland Caprigecombineerd. Vanuit de haven van Napels vaar je in een kleine veertig minuten naar dit jetset eiland, waardoor Capri ook makkelijk als dagtocht ingepland kan worden. Hoewel het eiland slechts 10,36 km² beslaat, is er genoeg moois te ontdekken. Wanneer je voor een dag naar dit romantische eiland gaat, zul je niet alle schatten kunnen bekijken. Je hebt echter genoeg tijd om een goede indruk van Capri te krijgen en ik geef jou graag de beste tips mee zodat je alles uit een dagtrip naar deze droombestemming kunt halen.
De tips die ik in dit artikel geef, zijn op mijn eigen ervaringen gebaseerd. Ik ben van mening dat je met deze informatie op zak een geweldige indruk van het eiland krijgt wanneer je hier slechts een dag te besteden hebt. Er zijn uiteraard genoeg andere mogelijkheden wanneer je een dag op Capri door wilt brengen, het ligt er net aan wat jouw interesses zijn en hoe intensief je de dag wilt maken. Meer gouden tips voor een dagtrip Capri lees je in dit artikel.
Aankomst in Marina Grande
Bij aankomst vaar je de haven van Marina Grande binnen. Je krijgt hier gelijk een goede indruk van het eiland en haar karakteristieke uiterlijk. Tussen het groen van de natuur zijn huisjes in pastelkleuren gebouwd en de rotsachtige formaties die het eiland kenmerken vallen direct op.
Wanneer je voet aan wal zet, zul je door verschillende Italianen worden aangesproken, in de hoop dat je bij één van hen een boottocht of andere tour afneemt. Hoewel Marina Grande erg sfeervol is en dit de eerste kennismaking met Capri betekent, zou ik hier tijdens een dagtrip niet al te lang stoppen. Loop in plaats daarvan direct naar de ingang van de funicolare, de kabeltrein, om naar het hoger gelegen Capri stad te gaan.
Met de funicolare naar Capri-stad
Het ritje met de funicolare is al een beleving op zich. De tocht omhoog duurt slechts vier minuten maar je wordt onderweg getrakteerd op een spectaculair uitzicht, waarbij de Vesuvius in de verte het eiland in de gaten lijkt te houden.
La Piazzetta
Bij een bezoek aan Capri stad kun je moeilijk om La Piazzetta heen. Wanneer je de uitgang van de funicolare uitwandelt, kom je vrijwel direct op dit plein terecht. Het is dan ook de reden dat veel toeristen hier op één van de terrassen neerstrijken en met een kopje koffie van het uitzicht genieten.
Schiet zeker een paar foto’s van het beeldige panorama om vervolgens de steegjes in te duiken. Gevuld met winkeltjes, barretjes en rosticceria’s waar lokale lekkernijen worden verkocht, word je hier in de sfeer van het eiland opgezogen.
Giardini di Augusto
Na een korte wandeling kom je bij de Giardini di Augusto. Deze tuin bestaat uit verschillende terrassen die met diverse soorten bloemen en planten zijn gevuld die op het eiland te vinden zijn. Deze natuurlijk schoonheid wordt gecombineerd met een weids panorama waarbij je enerzijds zicht hebt op de beroemde Faraglioni di Capri en anderzijds uitkijkt op de baai van Marina Piccola.
Bus naar Anacapri
Na een rondje door het centrum van Capri stad te hebben gemaakt en een goede indruk van dit gedeelte van het eiland te hebben, neem dan de bus naar Anacapri. Je koopt en buskaartje bij de beginhalte en sluit aan in de rij voor de bus naar Anacapri. De rit duurt ongeveer twintig minuten en je stapt uit bij Piazza Vittoria. Vanaf hier wandel je zo het historisch centrum van Anacapri binnen, dat met sfeervolle straatjes en gebouwen is gevuld. Voordat je hier een kijkje gaat nemen, raad ik je aan om eerst naar de andere kant van Piazza Vittoria te wandelen voor een bijzondere attractie. Disclaimer: je moet hiervoor geen last hebben van hoogtevrees.
Seggiovia naar Monte Solaro
De seggiovia, de stoeltjeslift, brengt je naar het hoogste punt van het eiland, Monte Solaro. Je kunt een enkeltje kopen om vervolgens vanaf de top weer naar beneden te wandelen. In geval van een dagtrip naar Capri is het handiger om direct een retour te kopen. Zoals aangegeven, je moet zeker geen last hebben van hoogtevrees wanneer je richting Monte Solaro wilt. Het is een eenpersoons stoeltjeslift die je in ongeveer twintig minuten naar de top brengt. Het uitzicht onderweg is spectaculair en het idee dat je daar zo boven het eiland bungelt, maakt het geheel ook bijzonder. Eenmaal boven heb je zonder twijfel het mooiste panorama dat het eiland te bieden heeft. Op 589 meter boven zeeniveau krijg je hier de perfecte samenvatting van Capri. Je kunt bovendien nog een blik werpen op de Vesuvius, het Sorrentijns schiereiland, de Amalfikust en de Li Galli eilanden enerzijds, terwijl aan de andere kant het eiland Ischia in beeld verschijnt. De afdaling op de terugweg is al net zo mooi en je hoeft letterlijk alleen maar achterover te leunen en te genieten.
Villa San Michele
Vanaf de uitgang van de seggiovia, wandel je zo de straat in waar zich aan het einde Villa San Michelebevindt. Deze villa was een droom van de Zweedse dokter en schrijver Axel Munthe. Hij wilde een huis bouwen dat op een Griekse tempel leek: open voor de zon, de wind, de geluiden van de zee en vooral veel licht. De villa werd op de resten van een oude kapel gebouwd die was gewijd aan San Michele. In het huis zijn veel archeologische vondsten te vinden zoals Romeinse vloeren, marmer en zuilen. Je kunt hier een bezoek aan brengen en door de verschillende vertrekken dwalen om een indruk van de woning te krijgen.
De tuin is een waar spektakel en wat mij betreft dé reden om de villa te bezoeken. Hier staan verschillende beelden, planten en bloemen, er is een Griekse tombe te spotten en resten van een Romeinse villa. Uiteraard ontbreken de mooie vergezichten hier niet wanneer over de paden wandelt.
Het hoogtepunt is echter de plek waar een granieten sfinx over het eiland uitkijkt. Hoe deze sfinx in het bezit van Axel Munthe is gekomen, is niet duidelijk en is iets waar hij zelf ook geheimzinnig over deed. Hij verwees mensen naar de sfinx zelf om deze vraag te stellen, die hier uiteraard nooit een antwoord op heeft gegeven. De reden dat hij deze sfinx tot symbool van de villa maakte, is waarschijnlijk geïnspireerd door de uitspraak van een van zijn lievelingsdichters, de Duitse dichter Jean Paul, die het eiland Capri met een sfinx vergeleek. De aanwezigheid van deze mysterieuze sfinx op zo’n waanzinnig mooi uitkijkpunt, maakt deze plek alleen maar nóg magischer!
Slenter door de straatjes van Anacapri en neem een kijkje in de kerk
Na het bezoek aan de villa, is er nog tijd om door het centrum van Anacapri te wandelen en wat sfeer te proeven. Het historisch centrum bestaat uit sfeervolle straatjes, pleintjes, gevuld met planten, bomen, bloemen, winkeltjes en restaurants. Het is ook de plek waar je veel locals tegenkomt en waar kinderen op het plein een balletje trappen.
Tussen de voornamelijk witgekleurde huizen en gebouwen, is een knalrood huis waar te nemen. Het Casa Rossa werd door kolonel John Clay MacKowen gebouwd en hij versierde het met archeologische vondsten uit de omgeving. Het huis is tegenwoordig een museum en geopend voor publiek. Je komt hier meer te weten over de vondsten die in de Grotta Azzurra werden gedaan en er is een tentoonstelling met schilderijen waar Capri tussen de negentiende en twintigste eeuw in beeld wordt gebracht.
Een andere bezienswaardigheid die je in het centrum van Anacapri kunt vinden, is de Chiesa di San Michele Arcangelo. Dit kleine kerkje is vanwege de schitterende vloer een bezoek waard. Op de majolicategels zijn Adam en Eva afgebeeld, op het moment dat zij uit het aardse paradijs worden verjaagd. Naast de Boom der kennis van goed en kwaad, zijn er verschillende dieren afgebeeld en er is zelfs een eenhoorn te zien. In oude vertalingen van de bijbel werd er meerdere malen over een eenhoorn gesproken. Het bleek echter een vertaalfout te zijn, maar men was er nog lang van overtuigd dat deze dieren daadwerkelijk hadden bestaan aangezien het in de bijbel stond.
Je wandelt over een houten constructie de kerk rond zodat je de vloer vanuit verschillende hoeken kunt bewonderen. Voor het beste zicht op de vloer klim je via een smalle wenteltrap naar een hogere verdieping waar je van bovenaf een blik op dit schitterende kunstwerk kunt werpen.
Terug naar de haven
Heb je nog tijd over, strijk dan neer op een van de gezellige terrassen om even bij te komen en te genieten van een verfrissend drankje. Vervolgens is het tijd om terug te keren naar Marina Grande, waar je weer op de boot richting Napels stapt. Ongetwijfeld stap je op de boot met het voornemen om snel weer een keer terug te keren naar Capri om meer van haar betoverende schatten te kunnen ontdekken.
Reisgids Capri
Staat een trip naar het eiland Capri komend jaar op de planning en wil je graag op pad met de beste tips? In de digitale reisgids De Magie van Capri heb ik mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij het eiland Capri kunt ervaren zoals ik het ken. Het zijn allemaal plekken waar ik zelf graag kom, van een salumeria waar je een heerlijk broodje kunt laten bereiden tot een plek waar je uitgebreid kunt tafelen met producten uit eigen tuin. Verborgen plekjes waar je de pracht van het eiland even voor jezelf lijkt te hebben en ik deel mooie tips voor een unieke lokale ervaring. Zo laat ik zien bij welke caprese je thuis aan kunt schuiven voor een maaltijd, waar je in een betoverende tuin wordt ondergedompeld in het eilandleven en waar je zelf de handen uit de mouwen steekt om een eilandgerecht te leren koken.
Meer tips voor Capri vind je in onderstaande artikelen:
Het eiland Ischiastaat bekend om de vulkanische activiteit, iets waar eilandbewoners een logische verklaring voor hebben. Onder het eiland zou zich namelijk een reus bevinden die de aarde in het verleden geregeld heeft laten beven. Volgens deze mythe zou het eiland Ischia rusten op de schouders van de monsterlijke reus Tifeo (Typhon in het Nederlands). Er gingen heel wat gewelddadige gebeurtenissen aan vooraf voor hij uiteindelijk door een verloren strijd in de Golf van Napels belandde. Verschillende plekken op het eiland zouden de aanwezigheid van deze reus bewijzen, wat de reden is dat deze bijzondere mythe tot op de dag van vandaag wordt verteld.
Het eiland Ischia
Zoon van Oermoeder Gaia
Tifeo is de zoon van Gaia, godin van de natuur en de aarde, oftewel de Oermoeder. Samen met Ouranos (de Hemel) vormde zij het eerste godenpaar. Uit deze liefdesrelatie kwamen de Cyclopen en de Titanen voort. Ouranos voelde zich echter bedreigd door de enorme Cyclopen en sloot hen daarom op in Tartaros, een gedeelte van de onderwereld. Gaia was daar allerminst blij mee en schakelde de hulp van de Titanen in. Haar jongste zoon Kronos schoot zijn moeder als enige te hulp. Met een sikkel ging hij zijn vader te lijf en wist hem op deze manier te castreren en de heerschappij over te nemen. Bij de castratie vielen er bloeddruppels op de aarde, waarmee Gaia de verschrikkelijke Giganten geboren kon laten worden.
De strijd met Zeus
Een orakel had voorspeld dat Kronos hetzelfde lot te wachten stond en dat hij op een dag door een van zijn eigen kinderen onttroond zou worden. Geenszins van plan dit daadwerkelijk te laten gebeuren, probeerde hij dit handig op te lossen door zijn kinderen op te eten. Zijn vrouw (en tevens zus) wist hun jongste zoon Zeus uit zijn handen te redden door hem, in plaats van de baby, een steen te overhandigen. Zonder er erg in te hebben, verslond Kronos de steen en dacht dat het voorspelde lot hem bespaard zou blijven.
Eenmaal volwassen, ging Zeus de confrontatie met Kronos aan. Deze confrontatie mondde uit in een bittere strijd die uiteindelijk door Zeus werd gewonnen, wederom tot groot ongenoegen van Gaia. Zeus had namelijk besloten om een aantal van haar kinderen in de onderwereld gevangen te houden omdat zij niet bereid waren zijn kant te kiezen.
De geboorte van Tifeo en de confrontatie met Zeus
Uit woede en met het voornemen om Zeus te verslaan, baarde zij Tifeo. Tifeo werd door Tartaros verwekt, het akelige gedeelte van de onderwereld. De combinatie van de Oermoeder en Tartaros leverde een gigantisch en angstaanjagend wezen op met honderd drakenhoofden dat in staat moest zijn om Zeus te verslaan. Tifeo gehoorzaamde zijn moeder en trok naar de Olympus om de strijd met de goden aan te gaan.
Het was een lange strijd, waarbij het er zelfs even op leek dat Tifeo zijn vijand had weten te verslaan. Zeus wist zich echter te herpakken en Tifeo met zijn bliksem succesvol te raken. Hij wierp de reus in zee en slingerde er ook nog eens een gigantische steen achteraan die op Tifeo terechtkwam. Hij was niet alleen verslagen, Tifeo werd ook veroordeeld om dit stuk steen voor eeuwig op zijn schouders te dragen.
Zelfs na verslagen en flink gestraft te zijn, liet Tifeo nog van zich horen. Met zijn adem creëerde hij een vulkaan en hij liet uit woede met zijn gebrul de aarde boven zich geregeld beven. Het eiland Ischia was hiermee geboren.
Bocca di Tifeo
Op het hedendaagse Ischia zijn nog steeds sporen te vinden die naar de mythe van Tifeo verwijzen. Zo is er in de buurt van Punta Imperatore vanaf zee een rots te zien die erg veel weg heeft van een voet en daarom bekend staat als de voet van Tifeo. Maar ook de warmwaterbronnen en fumarolen die op veel plekken op het eiland aanwezig zijn, zouden het bewijs van Tifeo’s aanwezigheid onder het eiland zijn. De warmwaterbronnen zijn Tifeo’s tranen en de fumarolen, openingen in de aarde waar warme dampen uit tevoorschijn komen, zijn een teken van zijn hete adem. Er zijn verschillende wandelingen die je naar gebieden met fumarolen leiden, een van deze plekken is omgedoopt tot de Bocca di Tifeo, de mond van Tifeo. Niet alleen kun je hier de warme dampen die uit de berg tevoorschijn komen goed voelen, ruiken en zien, je geniet bovendien van een schitterend uitzicht op de omgeving.
Plaatsnamen op Ischia
De mythe verklaart ook de benaming van een aantal plaatsen op het eiland, die hun naam aan lichaamsdelen van deze reus hebben ontleend. Zo zijn de namen Panza (buik), Ciglio (wimper), Bocca (mond), Testaccio (hoofd) en Piedimonte (voeten) een verwijzing naar de aanwezigheid van de reus Tifeo.
Aardbeving Casamicciola
Het is een bijzonder verhaal en een van de redenen dat het eiland Ischia een bijzondere aantrekkingskracht heeft. Het maakt het geheel nét even iets interessanter en het zet je bij sommige gebeurtenissen aan het denken. Toen op 21 augustus 2017 Casamicciola door een aardbeving werd getroffen, ging dit gepaard met een brul. Getuigen hebben verklaard dat het leek alsof deze vanuit het binnenste van de aarde leek te komen. Zou Tifeo dan toch weer van zich hebben laten horen…?
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor jouw trip naar Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
Het eiland Ischiais paradijselijk mooi. De berghellingen worden met een groene gloed bedekt, gevormd door de combinatie van olijfbomen, citrusbomen, wijngaarden en groen tufsteen. Wanneer je de pracht en kleurrijke flora van Ischia aanschouwt, is het moeilijk voor te stellen dat er op het eiland een plek is die nóg meer natuurlijke schoonheid te bieden heeft. In het gebied Le Mortelle word je echter verrast door de tot werkelijkheid geworden droom van de Argentijnse Susana Walton. In de sprookjesachtige Giardini La Mortella stap je de door haar persoonlijk vorm gegeven botanische tuin binnen, gevuld met fonteinen, beekjes en een scala aan tropische en exotische planten.
De Waltons
De aanwezigheid van de schitterende tuin La Mortella is te danken aan de Engelse componist William Walton en zijn Argentijnse vrouw Susana. In 1949, kort nadat zij in het huwelijksbootje waren gestapt, meerden de Waltons op het eiland Ischia aan. William was gefascineerd door dit stukje aarde waar Odysseus de gevaren van de zee had weten te trotseren en waar de herinneringen aan de Griekse en Romeinse overheersingen nog tastbaar waren. Het was dan ook zijn wens om ergens in de Golf van Napels een plek te vinden om te wonen en zich door de magie van de streek te laten inspireren.
Het reisbureau vond voor hen een goede en redelijk betaalbare woning op Ischia en de verhuizing was een feit. De Waltons voelden zich al snel thuis op het eiland en verbleven uiteindelijk zo’n tien jaar in deze woning. In die periode ontstond het verlangen om een stuk grond op Ischia te kopen waar zij hun eigen huis konden laten bouwen. Zij vonden een groot stuk grond in het gedeelte van het eiland dat Le Mortelle wordt genoemd, verwijzend naar de mirtestruiken die in dit gebied tussen de rotsen groeien. Het ging om een kaal stuk land dat was bezaaid met vulkanische stenen, maar Lady Walton zag waarschijnlijk direct de potentie van dit stuk grond en was op slag verliefd.
Groene vingers
William en Susana wisten de heuvel in tien jaar tijd om te toveren tot een van de mooiste tuinen van Italië. William reisde voor zijn werk de hele wereld over maar droeg toch zijn steentje bij. Uit de verschillende plaatsen die hij bezocht, bracht hij planten mee terug naar het eiland zodat Susana deze kon plantten. Het was namelijk met name Susana die zich met de vormgeving van de tuin bezighield en haar groene vingers graag in de aarde liet wroeten.
Op het stuk grond lieten de Waltons een huis bouwen, dat tegenwoordig als concertzaal, museum én archief fungeert. Op deze locatie kun je aan de hand van foto’s, schilderijen, boeken, brieven, manuscripten en andere voorwerpen een idee krijgen van het leven van de Engelse componist.
Waltons muzikale nalatenschap
Toen William Walton in 1983 overleed, richtte Lady Walton de Fondazione William Walton op. Dit was een van zijn laatste wensen, die met het oprichten van een stichting zijn muzikale nalatenschap levend wilde houden. Hij wilde van La Mortella een plek maken waar jonge componisten van zijn muziekstukken konden leren en waar zij aan hun eigen composities konden werken. Susana Walton liet deze laatste wens in vervulling gaan en wist op deze manier zijn liefde en kennis voor muziek te koesteren en met het publiek te delen. In 1991 werd de betoverende tuin opengesteld voor het publiek, waar jaarlijks nog steeds veel jonge componisten gebruik van maken.
In 2003 vertrouwen Lady Walton het beheer en eigendom van La Mortella aan de Fondazione William Walton toe, waarop de naam van de stichting officieel in Fondazione William Walton e La Mortella werd gewijzigd. Tot op de dag van vandaag is La Mortella in het bezit van deze stichting, die de tuin beheert en tevens culturele activiteiten organiseert. Zo worden er tijdens de drie seizoenen dat de tuin geopend is nog steeds muzikale evenementen georganiseerd die in het museum en in het Teatro Greco plaatsvinden.
Magische sfeer
De tuin beslaat in totaal een oppervlakte zo’n drie hectare en is voorzien van ruim vierduizend soorten planten, afkomstig van over de hele wereld. De eerder genoemde stichting levert uitstekend werk en La Mortella wordt tot in de puntjes verzorgd. Bij de ingang krijg je een plattegrond en aanvullende informatie mee, waardoor je precies weet wat voor moois je onderweg allemaal tegenkomt. Breng je een bezoek aan Ischia, laat je dan verrassen door de overweldigende schoonheid en vreedzame sfeer van La Mortella. Ik geef je alvast een klein voorproefje van de betoverende schoonheid die je in deze magische tuin tegen kunt komen.
Indeling
De tuin is over twee niveaus verspreid. Voor het lager gelegen gedeelte, La Valle genaamd, schakelde Lady Walton de hulp van tuinarchitect Russel Page in. Het hogere niveau, La Collina, werd door Susana zelf onder handen genomen. Zij was een gepassioneerde tuinvrouw en zij liet zich door haar eigen creatieve ingevingen leiden om de tuin verder vorm te geven. Van beide niveaus breng ik een aantal hoogtepunten in beeld.
La Valle
Wanneer je de tuin vanaf de ingang bij La Valle betreedt, word je omringd door vele bomen en zeldzame planten. Al wandelend door de vallei, heb je geen zicht op de directe omgeving en je wordt volledig ondergedompeld in de wereld die Russel Page heeft gecreëerd. Page heeft deze sfeer bewust gecreëerd om op deze manier de artistieke inspiratie van William Walton te stimuleren.
Bij de ingang wordt de omgeving gekenmerkt door dennen die door Lady Walton zelf werden geplant toen ze nog een hoogte van gemiddeld dertig centimeter hadden. De laan die door vallei loopt, is omgeven door tropische bomen en gekleurde en heerlijk geurende bloemen.
Fontana 4 vasche
Via een tunnel die door bamboepalm is gevormd, kom je bij de Fontana 4 vasche uit. Rondom de fontein staan vier bankjes waar je van deze vreedzame omgeving kunt genieten, omringd door magnolia’s, hortensia’s en varens terwijl op de achtergrond enkel het geluid van stromend water klinkt.
Na de fontein loopt het pad verder, dat wordt gekenmerkt door een beek die de vallei doorkruist. Aan je linkerkant zie je een enorme boom met een opvallende stam die wordt bedekt met vele kleine doornen. Deze Ceiba speciosa is een uit Argentinië afkomstige boom die door Susana Walton zelf in 1983 werd geplant.
Ceiba speciosa
Fontana grande
Via de Fontana ottagonale (een achthoekige fontein) kom je bij de Fontana grande terecht. De fontein is gevuld met papyrusriet, lotusbloemen en waterlelies en in het midden zijn er verschillende planten afkomstig uit Afrika, Nieuw-Zeeland en Latijns-Amerika te herkennen.
Serra della Victoria
Met de trap kom je bij de Fontana alta met daarachter de Serra della Victoria. In deze kleine kas kun je de Victoria amazonica bewonderen, een waterlelie waarvan de bladeren een diameter van maar liefst drie meter kunnen bereiken. De bladeren hebben een hoge rand en kunnen zo’n veertig kilo dragen. De bloem is ongeveer veertig centimeter breed en bloeit slechts twee nachten. Wanneer de doornige knop zich bij het vallen van de avond opent, komt er in de eerste nacht een witte en geurige bloem tevoorschijn. De geur die de bloem verspreidt, trekt kevers aan die voor de bestuiving zorgen. Overdag sluit de bloem, om in de avond weer open te gaan. Door de bestuiving hebben de bladeren ditmaal een lichtroze kleur.
Achterin de kas is in de rotswand La Bocca ze zien. Dit werk werd door beeldhouwer Simon Verity vervaardigd, geïnspireerd door William Waltons meesterwerk Façade.
La Collina
Na de vallei te hebben bezocht, kun je via een pad het hogere gedeelte van de tuin bereiken. Alvorens je aan de klim begint, kun je een stop maken bij het theehuis om op het terras neer te strijken voor een lunch of een kop Engelse thee en een stuk taart.
Giardino Mediterraneo & Ninfeo
Waar de vallei gesloten is en geen zicht biedt op de omgeving, zijn er in dit gedeelte van de tuin veel plekken waar je een blik op de bergen en zee kunt werpen. Zo kom je in de Giardino Mediterraneo in een gedeelte terecht waar de heuvelachtige omgeving van het eiland zich weer openbaart. De Giardino Mediterraneo is met planten uit de mediterrane omgeving gevuld. Naast gewassen die op Ischia zelf voorkomen, zijn er ook planten te vinden die uit andere delen van de wereld afkomstig zijn met een vergelijkbaar klimaat. Het uiterste puntje van de heuvel wordt gevormd door het Ninfeo (Nymphaeum), een monument gewijd aan de nimfen. In het midden staat een spiegelfontein met rondom een inscriptie waarmee Susana Walton wordt herdacht.
Een paar passen verderop is er in een hoekje een fontein en een beeld van Venus te zien, met daarachter in steen de woorden Genius Loci (de geest van de plaats). Op deze plek wordt de as van Susana Walton bewaard, die op deze manier na haar dood voor eeuwig met de tuin en haar levenswerk verbonden blijft.
Roccia di William
Wanneer je het Ninfeo verlaat, wandel je langs een uitgebreide verzameling Aloë planten om vervolgens bij de Roccia di William te komen. In deze piramidevormige steen wordt de as van William Walton bewaard en in twee talen is een opschrift te lezen waarmee de componist wordt herdacht.
Tempio del Sole
Weer een stuk verder leidt een trap naar de ingang van de Tempio del Sole, de Tempel van de Zon. Deze ruimte was oorspronkelijk voor het opvangen van regenwater bedoeld, maar werd door Susana Walton tot tempel omgetoverd. Zij schakelde hiervoor de eerder genoemde Simon Verity in die de verschillende ruimtes versierde met werken gewijd aan Apollo, de god van de zon. De reliëfs worden afgewisseld met regels uit de muzikale werken van William Walton.
Teatro Greco
Verderop in de tuin is het Teatro Greco te vinden, het grootste project waar Lady Walton zich in de laatste jaren van haar leven mee bezig heeft gehouden. Het theater bestaat uit verschillende tribunes, omgeven door planten en rozen en biedt een spectaculair uitzicht op het stadje Forio. In de zomer vormt het theater het toneel van muzikale evenementen waar internationale jeugdorkesten hun kunsten vertonen.
Sala Thai
Achter het Teatro Greco kom je in een oosterse tuin terecht, geïnspireerd door Susana’s reizen naar Thailand. Aan het water vind je een schattig huisje, de Sala Thai, vanwaar je uitkijkt op het water dat is gevuld met lotusbloemen. Het geluid van de kleine bamboefontein aan de zijkant van het huisje werkt rustgevend en nodigt je uit om hier even plaats te nemen en in stilte te genieten van het levenswerk en schitterende erfenis van Susana Walton.
Algemene informatie
La Mortella is tussen april en oktober geopend. Tijdens de wintermaanden is het enkel mogelijk om op bepaalde dagen een bezoek met een gids te reserveren. Dit kan via de website. De tuin is met het openbaar vervoer gemakkelijk te bereiken. De ingang is aan de Via Francesco Calise, 45 in de gemeente Forio, località Zaro. Wanneer je met de auto bent, is er een parkeerplaats waar bezoekers gratis kunnen parkeren. Deze parkeerplaats bevindt zich aan de Via Zaro. De exacte locatie kun je bekijken via deze link.
Trek voor een bezoek zeker een paar uur uit en laat je verrassen en betoveren door deze magische tuin waar William en Susana Walton heel hun hart, ziel en zaligheid in hebben gestoken.
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor jouw trip naar Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
Afgelopen zomer was het RTL programma B&B Vol Liefde een ware kijkcijferhit. Door deelneemster Debbie van Casa Santangelo kwam de mooie havenstad Salerno geregeld in beeld. Deze bijzondere zoektocht naar liefde was in de afgelopen weken hét onderwerp van gesprek maar het heeft er ook voor gezorgd dat mensen nieuwsgierig op zoek gingen naar meer informatie over Salerno. Een gegeven waar ik natuurlijk erg blij van werd!
Salerno
Aangezien Salerno zich door het programma nóg meer op de kaart heeft weten te zetten en mensen hier tijdens een trip richting Campania graag een kijkje komen nemen, vroeg ik Debbie naar haar persoonlijke tips. Waar strijkt zij zelf graag neer voor een glas prosecco na een lange dag werken, waar eet je een heerlijke pizza en welke restaurants bezoekt zij zelf graag voor een goede maaltijd? Debbie laat het ons weten en deelt haar favoriete adressen in de gezellige havenstad Salerno.
Debbie tipt haar favoriete adressen in de stad
Debbie: ‘De wijnbar waar wij (Felicia red.) voor het eerst samen een drankje gingen doen, bestaat al een paar jaar niet meer. Het was tijdens die ontmoeting direct duidelijk dat een gezamenlijke liefde voor Salerno en de Amalfikust hadden. Weliswaar allebei op onze eigen manier, maar hiermee werd onze vriendschap geboren. Hoewel de bar waar het allemaal begon er niet meer is, heeft Salerno gelukkig nog veel meer leuke en gezellige plekken te bieden die ik graag met anderen deel.
Ristorante Il Duca
Ristorante Il Ducais gevestigd in het pand naast Casa Santangelo, op slechts een paar stappen afstand. Het fijne aan Il Duca is het gezellige huiskamergevoel dat je hier hebt zodra je voet over de drempel zet. De sfeer is ongedwongen, je schuift hier aan en eet alsof je bij een nonna in Napels aan de keukentafel zit.
Traditionele Napolitaanse gerechten die eenvoudig zijn maar vol van smaak, precies zoals deze horen te zijn. Zelf loop ik geregeld binnen bij Il Duca en ik heb een fijne band opgebouwd met eigenaar Emilio en zijn familie. Een leuk weetje: zonder de charismatische eigenaar Emilio was Casa Santangelo er mogelijk niet geweest. Ik was op het juiste moment, op de juiste plaats, bij de juiste persoon. Ik kreeg van Emilio een telefoonnummer in mijn hand gedrukt om te bellen en een afspraak te maken, de rest is geschiedenis.
Een Nederlandse die geen bier drinkt, dat kan natuurlijk niet! Hoewel ik in eerste instantie geen liefhebber was, wist Giovanni mij toch te overtuigen. Hij is de eigenaar vanBieb, dat staat voor Birre e baguettes, en heeft mij kennis laten maken met een cider biertje, dat hij ook wel het ‘vrouwenbiertje’ noemt. Ik ben in elk geval om en ik ga een keer per week langs bij buurman Giovanni, die met zijn zaak recht tegenover Casa Santangelo zit. Het is heerlijk om op het kleine maar fijne terras plaats te nemen, een van de vele speciaalbieren te bestellen en te genieten van het lokale leven dat hier aan je voorbij trekt. Daarnaast zijn de baguettes ook simpelweg heerlijk en uitstekend te combineren met een (cider) biertje.
Schuin tegenover het Teatro Verdi vind je een sfeervol en karakteristiek barretje, Bar G. Verdi. Niet alleen is de sfeer hier erg aangenaam, ook de mensen zijn ontzettend lief.
In de eerste maand dat ik terug in Salerno was, lieten eigenaren Maria en Luigi mij dagelijks gebruik maken van het internet om remote te kunnen werken. Na een volle maand vanuit Bar Verdi te hebben gewerkt, behoorde ik bijna tot de inboedel en ik kan niet anders zeggen dan dat deze bar een speciaal plekje in mijn hart heeft. Ik keer hier dan ook regelmatig terug. Niet om te werken, maar om te proeven van de huisgemaakte dolci die door Maria zelf worden bereid. In combinatie met een cappuccino is dit zeker een aanrader en een heerlijk plekje om de sfeer van Salerno in je op te nemen.
Dit visrestaurant is een van mijn nieuwe favoriete hotspots in Salerno. Niet alleen ik, maar ook veel Casa Santangelo’s gasten komen hier graag dineren. De Osteria is onderdeel van het restaurant Pescheria, dat in de Michelingids wordt genoemd. Toen dit nieuwe onderdeel van het restaurant zijn deuren opende, was het al in korte tijd bij locals erg geliefd wegens de ongedwongen sfeer en goede prijs-kwaliteitverhouding. Je eet hier lokaal gevangen vis, verwerkt in traditionele gerechten. Het is aan te raden om minimaal een dag van tevoren te reserveren, zeker in het weekend.
Wanneer je in Italië bent, kan het eten van een pizza natuurlijk niet ontbreken. Een van mijn favoriete pizzeria’s in Salerno, is Resilienzavan Gennaro, mijn oude buurman. Zij omarmen slow food en het km zero concept, waarbij gebruik wordt gemaakt van lokale producten. De pizza’s zijn dan ook rijk van smaak en proef je de kwaliteit van de ingrediënten. De pizzeria bevindt zich schuin achter het Teatro Verdi en heeft een ruim terras waar je heel fijn zit. Het is midden in de stad maar geniet je toch van de rustige ambiance. Leuk om te weten is dat er in de zomerperiode op deze locatie vaak optredens met live (jazz) muziek worden georganiseerd.
De locatie van Moodis centraal, namelijk net tussen het historisch centrum en het treinstation in. De zaak heeft een prachtig moderne inrichting maar er is ook een sfeervolle tuin waar je kunt genieten van de culinaire hoogstandjes die zij te bieden hebben. Op de kaart staan zowel vlees- als visgerechten en het aanbod wisselt met enige regelmaat. Ook voor vegetariërs onder ons heeft Mood voldoende keuze.
Voor een goede maaltijdsalade schuif ik graag aan bij Luca van I Love Piadina. De variant met zalm is mijn favoriet. Zoals de naam al doet vermoeden, is het concept gericht op de piadina, een specialiteit uit Noord-Italië waarbij plat brood wordt gevuld met vlees, groenten en/of kaas. Hoewel het dus geen traditioneel gerecht is van de regio Campania, kun je bij Luca aanschuiven voor zo’n goed gevulde piadina. Terwijl je smult van je broodje of maaltijdsalade, kijk je uit op de boulevard van de stad met daarachter de Amalfikust.
De zaak Papilla Felix is gevestigd in de wijk Mercatello, een stukje buiten het centrum. Hoewel het dus niet direct in het historisch centrum ligt, krijg je hier weer een ander stukje van Salerno te zien. In dit gedeelte van de stad tref je voornamelijk locals en de straat is gevuld met kleine winkeltjes waar zij hun dagelijkse boodschappen doen. De eigenaar van Papilla Felix komt dagelijks vanuit Napels naar Salerno gereden om zo zijn passie voor koken met zijn gasten te kunnen delen.
In de keuken worden enkel verse ingrediënten van kwaliteit gebruikt en dat proef je in de gerechten die er worden geserveerd. Je kunt hier terecht voor heerlijke antipasti met gegrilde groenten, een stuk vlees, een bord pasta of een traditioneel bereide parmigiana. De recensies liegen er niet om en zijn stuk voor stuk lovend.
Deze twee adressen mogen niet ontbreken op dit lijstje. De Salumeria del Corso en Tagliere e Calice zijn twee verschillende adressen maar ik noem deze samen omdat ze door dezelfde familie worden gerund. Het is een ontzettend hardwerkende en gastvrije familie met passie voor hetgeen zij doen. Eigenaresse Giovanna stuurt mij vaak een berichtje om te checken of alles goed gaat. Zij weet dat mijn ouders hier niet wonen en weet hoe dat voelt aangezien zij zelf familie in Nederland hebben wonen. Overdag is de familie bezig met het schoonmaken van groenten om deze tijdens de lunch en het diner te serveren op onder andere een goed gevulde tagliere. Met vlees, kaas en ingemaakte groenten en daarbij een heerlijke wijn, geniet je op het terras van een van deze twee adressen van de pure Salernitaanse smaken.
De Embarcaderoaan de Lungomare Trieste is al eerder door Felicia genoemd, maar het is dan ook een hele fijne plaats om neer te strijken voor een kopje koffie, lunch, aperitief of diner. Met aan de ene kant het uitzicht over het water en de Amalfikust en aan de andere kant de bedrijvigheid van het historisch centrum, blijft een schitterende combinatie. ‘
Stadswandeling Salerno
De Stadswandeling Salerno is een prachtige wandelroute door deze pittoreske havenstad. Je maakt kennis met haar diepgaande geschiedenis en gaat verder dan de gebruikelijke toeristische paden. Om je ervaring compleet te maken, laat ik je ook mijn favoriete plekken in de stad zien.
De route neemt je mee langs verschillende bezienswaardigheden maar ook plekken waar je het unieke karakter van deze havenstad leert kennen. Deze wandeling is een perfecte mix waarbij je zowel de voornaamste bezienswaardigheden van de stad te zien krijgt en tegelijkertijd een authentiek stukje Zuid-Italië kunt beleven.
Chef-kok Carmine di Fiore creëerde in 1920 op het eiland Capri eigenlijk per ongeluk deze lekkernij. Tijdens de bereiding van wat een amandelcake moest worden voor zeer belangrijke gasten, vergat hij een dosis bloem toe te voegen die essentieel was voor het deeg. Zelfs tot zijn eigen grote verbazing was het resultaat echter hemels: zacht van binnen, knapperig van buiten. De cake viel bij de gasten enorm in de smaak en wilden zij dan ook dolgraag het recept hebben van wat uit zou groeien tot een geliefd, Napolitaans gebakje.
Michelle van Taste Guide Naples deelt met ons haar recept van deze heerlijke taart en geeft er een eigen draai aan. Zij maakt er namelijk een Capresine van, een mini caprese cakeje. Zij legt stap voor stap uit hoe je deze gemakkelijk in eigen keuken kunt bereiden.
Boodschappenlijst
Ingrediënten voor 6 kleine cakejes:
2 eieren
100 gram suiker
100 gram pure chocolade (minstens 60% cacao)
100 gram boter
100 gram amandelbloem of fijngemalen amandelen
Geraspte schil van één sinaasappel
Snufje zout
Poedersuiker (optioneel)
Bereidingswijze
Verhit de oven voor op 170 graden Celsius. Klop de eieren met de suiker met een elektrische mixer op totdat het geheel mooi luchtig en lichter van kleur wordt. Smelt in een pannetje de chocolade met de boter op een heel laag vuurtje, of smelt het in een kommetje in de magnetron (roer dan elke 20 seconden het mengsel door om te voorkomen dat het aanbrandt). Schep met een spatel de sinaasappelschil en het amandelbloem door de opgeklopte eieren en als het geheel gemengd is, schep je de (lichtjes afgekoelde) gesmolten chocolade erdoorheen. Vet een muffinbakvorm (of andere kleine bakvormpjes) in en verdeel het mengsel over ongeveer 6 vormpjes. Bak ongeveer 20 minuten in de oven, totdat de bovenkant mooi opgebold en licht gebarsten is en de binnenkant nog lekker smeuïg. Garneer eventueel met wat poedersuiker.
Buon appetito!
Koken bij Michelle thuis in Napels
Koken met een local in het centrum van Napels is een unieke ervaring! Deze Kookworkshop is ideaal wanneer je van koken houdt én nieuwsgierig bent naar het echte leven in Napels. De Nederlandse local Michelle heeft veel ervaring op het gebied van koken en heet je van harte welkom in haar gezellige huis in Napels. Ze deelt met jou haar kennis over de geschiedenis van pasta en wanneer je welke dient te gebruiken. Daarnaast kan zij jou een goed en eerlijk beeld geven van het leven in deze drukke wereldstad.
We doen het bijna allemaal, foto’s schieten om vervolgens via Instagram te kunnen delen. Wanneer je de Amalfikust bezoekt, zul je merken dat vrijwel elk hoekje en de kleinste details erg fotogeniek zijn. Van gekleurde huizen tot visnetten, van hoge bergtoppen tot verborgen watervallen, de schitterende Amalfikust barst van Instagram-waardige plekken om te bezoeken en vast te leggen. Graag geef ik met het volgende lijstje wat inspiratie zodat je tijdens een trip naar de Amalfikust jouw Instagram account kunt vullen met prachtige plaatjes.
Het
gekleurde straatje van Vietri sul Mare
Vietri sul Mare staat bekend om het kleurrijke keramiek, wat je tijdens een bezoek aan deze badplaats dan ook zeker niet kan ontgaan. De straten van Vietri zijn versierd met deze kunstvorm, in allerlei kleuren, soorten en maten. Waar deze versieringen al enorm fotogeniek zijn, is er in Vietri een hotspot die je niet over kunt slaan wanneer je op zoek bent naar dé ideale post voor Instagram. In Marina di Vietri (bij het strand) vind je het kleurrijkste en misschien wel het beroemdste straatje van deze kustplaats. De blauw met roze geschilderde muren, het altaartje, diverse afbeeldingen en vele andere voorwerpen die op de buitenwanden zijn aangebracht, zullen ervoor zorgen dat de kleuren van het scherm spatten en jij hier kunt poseren voor de perfecte Instagram post.
Het schattige Cetara is wat mij betreft in zijn geheel Instagram-waardig. Al struinend door de straten van deze kleine kustplaats, word je verrast door de vele details. Vrolijk gekleurde deurtjes, sporen uit de geschiedenis, de vissersbootjes die vredig dobberen op het water met op de achtergrond de verdedigingstoren, zijn taferelen die gegarandeerd prachtige kiekjes op zullen leveren. De meest simpele details leveren vaak de schitterendste foto’s op.
Ga naar de haven en je vindt gegarandeerd een hoopje dat wordt gevormd door visnetten. Met op de achtergrond het groen van de bergen, een palmboom en wat bootjes, schiet je hier het ideale plaatje waarmee je de sfeer van dit vissersdorpje via social media kunt delen.
Santuario
di Maria Santissima Avvocata
Toegegeven, je moet een flinke klim maken om bij dit punt te komen maar dan heb je ook écht wat. Op een hoogte van 827 meter bevindt zich het Santuario di Maria Santissima Avvocata op de top van Monte Falerzio. Deze plek is alleen te voet bereikbaar en bestaat de route uit vele traptreden en steile paden. Eenmaal boven kun je, na op adem te zijn gekomen, helemaal los gaan met het schieten van foto’s. Het uitzicht vanaf dit punt is fenomenaal en uniek. Je kijkt uit over de schitterende kustlijn, zijn plaatsen als Ravello en Amalfi duidelijk te spotten en kun je de dorpen van de groene gemeente Tramonti bijna allemaal zien liggen. Achter de toppen van het Lattari-gebergte doemt ook nog eens de beruchte Vesuvius op. De vensters in het muurtje dat nog overeind staat, vormen de ideale setting om de omgeving in te lijsten én om jouw aanwezigheid vast te leggen voor social media.
Magisch
Atrani
Ook voor Atrani geldt dat dit dorpje in zijn geheel tot Instagram-waardige plek gerekend mag worden. Het dorpje ligt ingeklemd tussen rotsachtige bergwanden, is gevuld met nauwe steegjes en een sfeervol dorpsplein. Elk hoekje, doorkijkje, straatje, deurtje en huisje lijkt gemaakt te zijn om op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. De gekleurde huizen die in een golvende lijn tussen de Strada Statale 163 en de imposante rotswand zijn gebouwd, zijn van alle kanten enorm fotogeniek. Of je het tafereel nu van bovenaf aanschouwt, vanaf het water of de steegjes induikt om zelf onderdeel van dit schilderij te zijn, Atrani heeft iets magisch. Houd je camera dus bij de hand wanneer je dit beeldige dorpje aan de Amalfikust bezoekt.
Een
ansichkaart uit Ravello
Villa Rufolo in Ravello behoort tot de meest romantische plek aan de kust. De tuinen van deze villa vormen jaarlijks het stralende middelpunt van het Ravello Festival, een muzikaal evenement als eerbetoon aan de componist Richard Wagner. Door de schoonheid van de tuinen werd Wagner geïnspireerd tot het componeren van de wereldberoemde opera Parsifal. In de jaren erna voelden steeds meer mensen zich geïnspireerd door de schoonheid van de tuinen, wat zich uitte in het schieten van foto’s op een plek die inmiddels is uitgegroeid tot het bekendste uitzicht over de Amalfikust.
Bij het belvedere kun je op een klein terras dit wereldberoemde en spectaculaire uitzicht bewonderen. Met de koepels van de Chiesa dell’Annunziata en een eeuwenoude dennenboom die daarboven uitstijgt, is dit tafereel zonder twijfel het meest gefotografeerde plekje van Ravello. Dit beeld is door de jaren heen door veel toeristen in de vorm van een ansichtkaart de wereld over gestuurd en het zorgt er nog steeds voor dat jaarlijks duizenden mensen door de tuin van Villa Rufolo struinen, op zoek naar dit hoekje.
De imposante kathedraal in Amalfi moet je niet alleen gezien hebben, maar natuurlijk ook op de gevoelige plaat vastleggen. Poseer op een van de tweeënzestig traptreden terwijl boven je hoofd de indrukwekkende gevel in beeld verschijnt. Ben je in een creatieve bui, gebruik dan het Piazza Duomo als jouw speelterrein en laat je inspireren door de aanwezige details. Manden gevuld met citroenen voor de ingang van de ijszaak, souvenirs van keramiek en de fontein van Sant’Andrea zijn perfect te combineren met de kathedraal. Wil je zelf ook op de foto, wandel dan door het smalle straatje dat naar het plein leidt. Wanneer je de hoek omslaat en de imposante Cattedrale di Sant’Andrea plots in beeld verschijnt, is dat het ideale moment voor het maken van een foto.
Citroenen en de Amalfikust zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze zijn niet alleen heerlijk, maar ook nog eens erg fotogeniek. Een Instagram post waarin deze gele geurige citroenen de hoofdrol spelen, zal er eentje zijn waar thuisblijvers ongetwijfeld op zitten te wachten. Het hele gebied biedt meer dan genoeg opties voor het maken van het perfecte plaatje. Of je er nu voor kiest om een kistje citroenen te fotograferen dat langs de kant van de weg wordt verkocht, mooi poseert tussen de citroenen van de familie Aceto tijdens de Lemon Tour of het beroemde fruitkarretje bij Positano op social media vereeuwigt, je krijgt gegarandeerd een zomers plaatje waar de kleuren van het scherm af zullen spatten.
De natuur achter het wereldberoemde Amalfi is betoverend mooi. Wanneer je de route van de Valle delle Ferriere volgt, kom je ogen tekort. Hoe dieper je de natuur induikt, hoe magischer de omgeving lijkt te worden. Met watervallen, beekjes en met mos bedekte rotswanden, zorgen voor een serene sfeer in deze sprookjesachtige omgeving. Reken maar dat je hier heel wat schitterende foto’s kunt maken om met jouw volgers te kunnen delen.
Fiordo
di Furore
Als je het mij vraagt, is de Fiordo di Furore in elk jaargetijde prachtig om vast te leggen. Deze inham met heldergroen water kent een bijzondere schoonheid. Met enerzijds de rotsachtige bergwand en anderzijds de dertig meter hoge brug, heeft dit plekje alle ingrediënten voor het maken van schitterende foto’s.
In het hoogseizoen zal het nog lastig worden om de foto te schieten die jij in gedachten hebt. Het kleine strandje zit in de zomer al snel vol dus zul je genoegen moeten nemen met kiekjes waar ook andere mensen op te zien zijn. Ga je echter in het laagseizoen naar Furore, dan heb je dit stukje kust helemaal voor jezelf en kun je je filmrol vullen met foto’s vanuit elke hoek. Op het verlaten kiezelstrand kun je op je buik voor een vissersbootje gaan liggen om op die manier de ideale hoek te vinden zodat ook nog eens de brug in het shot past. Heb je geluk, dan vind je een Super Santos bal en kun je aan je volgers laten zien hoe sportief je wel niet bent tijdens een bezoek aan de Fiordo di Furore.
Goddelijke
plaatjes op het Pad van de Goden
Il Sentiero degli Dei, het Pad van de Goden, mag natuurlijk niet in dit rijtje ontbreken. Het is de bekendste wandelroute die de Amalfikust kent en vormt een kleine samenvatting van de schoonheid van dit gebied. Het pad draagt dan ook niet zonder reden deze naam en zijn de panorama’s goddelijk en betoverend. Op 578 meter boven zeeniveau kun je waanzinnig mooie foto’s schieten, waarmee jij jouw volgers kunt laten zien hoe schitterend de Amalfikust is en direct kunt laten zien hoe actief je bent tijdens je vakantie. Het liefst zou je om de paar stappen een foto willen nemen omdat de vergezichten soms onwerkelijk prachtig zijn. Een prima plek dus voor een spectaculaire Instagram post.
De
koepel in Praiano
Praiano is sprookjesachtig en zo ook het uitzicht dat je vanaf hier hebt. In de verte kun je de opgestapelde en gekleurde huizen van Positano herkennen en kijk je uit over zee waar in de verte het eiland Capri te zien is. De majolica betegelde koepel van de Chiesa di San Gennaro is enorm fotogeniek en de bergtoppen die hier bovenuit steken dragen bij aan het perfecte plaatje. Combineer de koepel en kerktoren met details uit de rest van de omgeving en je schiet binnen een handomdraai een schitterende Instagram post.
De
gekleurde huisjes van Positano
Waarschijnlijk staat deze plek bovenaan je lijstje. De gekleurde huisjes van Positano zijn vaak de hoofdreden voor een bezoek aan de Amalfikust en moeten dan ook zeker op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Positano is als een ervaren model waardoor het vrijwel onmogelijk is dat ze niet mooi op een foto verschijnt. Of je de foto nu schiet vanaf het begin van de Via Cristoforo Colombo, tijdens het afdalen ergens tussendoor bij een mooi doorkijkje, vanaf het strand, vanaf het water, in de zomer, herfst, winter of lente: Positano komt altijd goed uit de verf. Een plaatje dat zeker niet mag ontbreken op jouw Instagram feed wanneer je door dit gebied reist.
Meer betoverende tips
De beste tips en bijzondere verhalen heb ik gebundeld in de digitale reisgids 100 tips voor de Amalfikust (2021). Hierin neem ik je mee naar de schitterende Amalfikust en deel ik mijn persoonlijke tips zodat ook jij de magie van dit gebied kunt ervaren. Van leuke adressen voor een heerlijke koffie tot verhalen waar je de ziel van de Amalfikust daadwerkelijk leert kennen. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen. Opties voor het openbaar vervoer, de mooiste stranden en tip ik een aantal heerlijke accommodaties.
Ontspannen en genieten van een maaltijd op een fijne locatie aan de Amalfikust is een goede manier om alle indrukken te verwerken. Het geeft je niet alleen de tijd en ruimte om de voeten wat rust te geven, het stelt je ook direct in de gelegenheid om kennis te maken met lokale specialiteiten en unieke smaken.
Voor wie op zoek is naar een fijn adres voor de lunch of een plek waar je na een lange dag aan kunt schuiven voor het diner, heb ik een aantal heerlijke adressen aan de kust geselecteerd. Op deze plekken kun je met al je zintuigen genieten van de betoverende Amalfikust.
Ristorante Al Limoneto – Dragonea (Vietri sul Mare)
Dragonea is een vrij onbekend gedeelte van Vietri sul Mare en wordt om die reden vaak overgeslagen. Na een dag cultuur snuiven en mooie panorama’s bekijken in het gezelschap van vele andere toeristen, is Dragonea echter de aangewezen plek om van deze drukte bij te komen. Op het terras van Ristorante Al Limoneto geniet je onder citroenbomen – wat de naam al een beetje deed vermoeden – van een heerlijk briesje, een schitterend uitzicht én uiteraard van verrukkelijke gerechten.
Je smult van de heerlijkste visgerechten maar er is ook een uitgebreide selectie pizza’s die worden belegd met verse en lokale ingrediënten. Daarnaast biedt het menu creatieve uitspattingen van de chef. Zo kun je de sfogliatella gevuld met raapstelen, worst en een kaas-pepersaus op de kaart tegenkomen en een vrolijk gekleurde bietengnocchi met broccoliroom, walnoten en olijven. Laat je verrassen door wat Al Limoneto te bieden heeft en geniet in alle rust van de schoonheid en smaken van de Amalfikust.
Je kunt Cetara niet verlaten zonder de plaatselijke specialiteit te hebben geproefd. Deze kleine kustplaats wordt geroemd om de colatura di alici, een amberkleurige vloeistof die wordt gemaakt met ansjovis die op traditionele wijze wordt gerijpt. Deze vloeistof wordt vooral gebruikt als smaakmaker voor spaghetti, maar wordt ook toegevoegd aan andere gerechten om deze nét even iets meer smaak te geven. Bij Acqua Pazzakun je aanschuiven om zelf kennis te maken met deze lokale specialiteit, maar zijn ook de andere verse visgerechten het proberen waard. Het restaurant heeft een klein maar fijn terras dat direct aan de hoofdstraat grenst en zich een paar meter van het strand bevindt. Onder andere door deze populaire positie is dit restaurant ook een stukje prijziger dan andere eetgelegenheden aan de kust. De prijs-kwaliteitverhouding is echter zeer goed en het is zeker de moeite waard om hier dagverse visgerechten te proeven. Kies daarbij een van de vele wijnen die er op de wijnkaart te vinden zijn en geniet van de pure sfeer en smaken van het vissersdorpje Cetara.
In een zijstraatje van de Corso Reginna kun je bij de broers Cristian en Alfonso Pappalardo aanschuiven in hun sfeervolle zaak Casa Mandina. Het restaurant ligt ietwat verstopt, heeft een klein terras aan de straat en een prachtig ingerichte binnenruimte. Door de locatie heeft de zaak geen spectaculair zeezicht, iets wat je snel vergeet wanneer je kennis maakt met de gastvrijheid en het werk van de broers Pappalardo.
De broers deden ervaring op in de keukens van gerenommeerde hotels aan de Amalfikust, waaronder het schitterende Palazzo Avinoen het al even betoverende San Pietro di Positano. Op deze locaties leerden zij de fijne kneepjes van het vak kennen en ontdekten enorm veel plezier te hebben in het bereiden van maaltijden van hoge kwaliteit, mét producten van hoge kwaliteit. Dit ontwikkelde zich tot een ware passie waardoor zij op een gegeven moment besloten een eigen zaak te openen in het centrum van Maiori.
De borden worden als ware kunstwerken opgemaakt, waar je gelukkig niet alleen naar hoeft te kijken maar ook van mag proeven. Traditionele visgerechten uit Maiori en omgeving worden op schitterende en creatieve wijze in een modern jasje gestoken, bereid met dagverse ingrediënten. Je vindt hier geen uitgebreide menukaart aangezien er in de keuken exclusief met seizoensgebonden producten wordt gewerkt. De maaltijden zijn niet alleen een lust voor het oog maar ook de smaakpappillen worden flink verwend. Vergeet ook zeker niet een van de huisgemaakte desserts te proeven, zoals La Pesca: een pindakoekje met yoghurtmousse en een karameltoffeesaus. Eten bij het gezellige en stijlvolle Casa Mandina is absoluut genieten geblazen.
Een stukje buiten het centrum van de badplaats Maiori kun je bij RistoranteOltremare smullen van een heerlijke lunch of diner mét spectaculair uitzicht dat rijkt tot aan Conca dei Marini. Het restaurant is onderdeel van het sprookjesachtige Hotel Club Due Torri, waar alle kamers genieten van een adembenemend uitzicht.
In de keuken staat sinds kort chefkok Alfonso Crisci achter de pannen. Zelf omschrijft hij zijn kookkunsten als vernieuwend maar benadrukt hij wel vast te houden aan lokale tradities. Hij doet dan ook niet zomaar wat en bestudeert uitvoerig de herkomst en samenstelling van de gerechten om daar vervolgens op een verrassende manier een eigen draai aan te geven. Ervaring, kennis, plezier en liefde zijn de ingrediënten die Alfonso inspiratie geven en ervoor zorgen dat er geregeld weer originele creaties aan het menu worden toegevoegd. Dit doet hij niet alleen, ook de jonge chef Alessandro Pietropaoli weet met zijn werk de gasten te betoveren. Op de kaart vind je zijn pasta waarmee de kustplaats Cetara in het zonnetje wordt gezet. In dit gerecht wordt de colatura di alici gecombineerd met de Japanse delicatesse ankimo, kaviaar uit Calvisano en wordt het geheel op feestelijke wijze gepresenteerd.
Met regelmaat worden er avonden georganiseerd waarbij je voor een vast bedrag een samengesteld menu gepresenteerd krijgt. Onder het genot van een drankje proef je de pure smaken van de gerechten. Met de zwoele klanken van de muziek op de achtergrond, geniet je op dit terras met al je zintuigen van het moois dat de Amalfikust te bieden heeft.
Het restaurant Al Pesce d’Oro ligt niet in het centrum van Amalfi, je moet hier eerst een kleine tien minuten voor rijden. Langs de SS163 met een terras dat uitzicht biedt op zee en een gedeelte van de kust, schuif je hier aan voor de typische gerechten die de regio Campania te bieden heeft. De visgerechten zijn afhankelijk van de vangst van de dag, er worden enkel seizoensgebonden producten gebruikt en veel van de ingrediënten zijn bovendien afkomstig uit eigen tuin. Hoewel de naam van het restaurant anders doet vermoeden, kun je hier ook terecht wanneer je geen visliefhebber bent. Er staan verschillende vleesgerechten op de kaart en wanneer je trek hebt in een pizza, is dat geen probleem. De pizzaiolo schuift het rijkelijk belegde deeg in een handomdraai de oven in. Om het zachte en knapperige deeg te beleggen, worden enkel de beste ingrediënten gebruikt, afkomstig uit de directe omgeving. Na de maaltijd kun je proeven van een huisgemaakt dessert en er is een wijnkaart gevuld met voornamelijk lokale wijnen. Al deze ingrediënten maken Al Pesce d’Oro een fijne plek om de smaken van de Amalfikust te proeven.
Op 252 meter boven zeeniveau kom je terecht in Pogerola, de dichtstbevolkte frazione van Amalfi. Hoewel het op een steenworp afstand van het drukbezochte Amalfi ligt, behoort het niet tot de toeristische trekpleisters van het gebied. Een goede reden om hier dus eens een kijkje te nemen en direct de lokale specialiteiten uit te proberen. Dat kan perfect bij Hostaria Acquolina. De zaak heeft een rustieke en gezellige inrichting waar je goed zit, maar buiten op het terras is pas écht het einde. Omarmd door de groene bergen word je getrakteerd op een schitterend uitzicht waarbij het blauw van de zee tot in de oneindigheid lijkt te reiken. Met zo’n uitzicht is het nóg fijner om klassiekers uit de regionale keuken te proeven.
Bij Acquolina wordt er graag geëxperimenteerd met klassieke gerechten waar zij een eigen draai aan weten te geven. De versie van de pasta ragù alla genovese, die wordt afgemaakt met een dot parmigiano schuim gemaakt met de melk van rode koeien, is goddelijk te noemen. Ook de andere gerechten op de kaart zijn om je vingers bij af te likken en er is voor een ieder wat wils: steak, kip, pizza en toont het dessert Babámisù wederom de creativiteit van de chef.
Direct aan het strand van Marina di Conca bevindt zich het populaire visrestaurant La Tonnarella. De ruimte werd voorheen gebruikt als opslagruimte voor tonnara, tonijn die met behulp van een speciaal net werd gevangen. Dit verklaart dan ook direct de naam die eigenaar Umberto Lauritano aan zijn restaurant heeft gegeven, evenals de vele visnetten die de zaak sieren.
Toen de bekendheid van Conca dei Marini toenam, profiteerde La Tonnarella daar ook van. Heel wat beroemdheden schoven hier maar al te graag aan om te smullen van verse visgerechten en heerlijke pasta’s. Jacky Kennedy scheen geen genoeg te kunnen krijgen van de spaghetti e zucchine, pasta met lokale courgettes. Door de eigenaar werd dit gerecht omgedoopt tot spaghetti alla Jacqueline, deze pasta is tot op de dag vandaag onder deze naam op de menukaart te vinden.
Tegenwoordig wordt het restaurant gerund door Umberto’s kinderen, die dit met grote zorg en toewijding doen. Nog altijd is de menukaart gevuld met smakelijke combinaties waar dagverse vis en producten uit de directe omgeving in worden verwerkt. Lunchen of dineren in deze betoverende setting met uitzicht op de baai waar de bootjes zachtjes op de golven schommelen, is een bijna sprookjesachtige ervaring. Om hier te komen, moet je vanaf de Via Smeraldo (ter hoogte van Hotel Belvedere) de vele traptreden afdalen om bij de baai van Marina di Conca te komen. Ook via zee is het restaurant te bereiken, hiervoor is een pendeldienst beschikbaar vanuit Amalfi.
In het kleine Furore vind je, verstopt tussen het groen van de natuur, op ruim driehonderd meter boven zeeniveau de mooiste plekjes. Baccofurore is daar een goed voorbeeld van. Alleen al het schilderachtige terras vanwaar je een waanzinnig uitzicht op de betoverende omgeving hebt, is het waard om hier een stop te maken. Gelukkig weten ze hier ook de heerlijkste maaltijden op tafel te toveren, wat dus dubbel genieten is.
In 1930 opende Raffaele Ferraioli de deuren van zijn Trattoria Bacco en bestaat deze generaties later nog steeds. Inmiddels staat de vierde generatie aan het roer en wordt er onder leiding van Erminia nog steeds met een flinke dosis liefde gekookt. Met zorg worden de juiste ingrediënten geselecteerd, die uiteraard afkomstig zijn uit de directe omgeving en bovendien seizoensgebonden zijn. Met haar team zorgt Erminia ervoor dat de authentieke smaken volledig tot hun recht komen in de gerechten die zij presenteert.
Op de kaart vind je onder andere het gerecht Ferrazzuoili alla Nannarella, een herinnering en klein eerbetoon aan actrice Anna Magnani. Toen zij in de jaren veertig enige tijd in Furore verbleef voor de opnames van een film, schoof zijn geregeld bij Baccofurore aan en was deze pasta met stukjes zwaardvis, pijnboompitten, rozijnen en rucola bij haar favoriet. Hoewel bij Baccofurore de focus voornamelijk op traditionele visgerechten ligt, biedt het menu ook voldoende opties zonder vis. Ook de wijnkelder is met ruim vijfduizend flessen goed gevuld, waar ongetwijfeld de geschikte wijn voor bij jouw maaltijd te vinden zal zijn.
Strijk in Praiano neer op het betoverende terras van Il Pino, waar je bent omringd door de kleurrijke natuur en de geur van citroenen. Vanaf hier heb je misschien wel het mooiste uitzicht op de kust, waarbij in de verte de Faraglioni van het eiland Capri in zee schitteren. Het is de perfecte setting voor wie op zoek is naar een romantische locatie voor een diner, maar kun je ook gezellig met vrienden of familie aanschuiven voor een maaltijd. Het menu is geïnspireerd op de regio, waarin de smaken van Campania in verschillende vis- en vleesgerechten zijn samengebracht. Terwijl het licht van de ondergaande zon de omgeving om de paar seconden van kleur laat veranderen, zit je op het terras van Il Pino op de eerste rij om van dit spektakel te genieten. Een glas lokale wijn en een bord met verse zeevruchten maken dit hét perfecte plaatje.
Casa e Bottega in Positano is de plek waar Tanina Vanacore in meerdere opzichten haar creativiteit kwijt kan. Al van kleins af aan stond zij met haar handen in het deeg om recepten volgens familietradities te bereiden. Met jaren ervaring op zak en een flinke dosis passie, duikt zij nog steeds graag de keuken in om smaakvolle gerechten te creëren die haar persoonlijkheid weerspiegelen. In de sfeervolle ambiance van Casa e Bottega kun je kennis maken met haar kookkunsten. Van een kop koffie met een stuk huisgemaakte taart tot een uitgebreide lunch, Tanina draait haar hand er niet voor om en laat jou met plezier de smaken van ‘haar’ Positano proeven.
Daarnaast vertelt de vrolijk ingerichte ruimte veel meer over Tanina zelf en haar passies, zoals de liefde voor haar land, lifestyle, kunst en cultuur. Manden gevuld met prachtig gekleurd groente en fruit, vazen met verse bloemen en bijzondere potten met verschillende planten, maken dit een levendige en aangename omgeving om wat tijd door te brengen. Naast de inrichting die veel vertelt over Tanina’s interesses, is er ook een uitgebreide collectie aan handbeschilderde items van keramiek die zij persoonlijk geselecteerd heeft en hier te koop zijn. Leuk om mee te nemen als souvenir!
Casa e Bottega is een fijne plek waar je de indruk krijgt verwelkomd te worden bij een local thuis.
De beste tips en bijzondere verhalen heb ik gebundeld in de digitale reisgids 100 tips voor de Amalfikust (2021). Hierin neem ik je mee naar de schitterende Amalfikust en deel ik mijn persoonlijke tips zodat ook jij de magie van dit gebied kunt ervaren. Van leuke adressen voor een heerlijke koffie tot verhalen waar je de ziel van de Amalfikust daadwerkelijk leert kennen. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen. Opties voor het openbaar vervoer, de mooiste stranden en tip ik een aantal heerlijke accommodaties.
De caprese salade kennen we allemaal. Michelle Bogers van Taste Guide Naples geeft daar een smakelijke twist aan door deze in een risotto te verwerken. Deze tomatenrisotto wordt afgewerkt met verse mozzarella, basilicumolie en een mozzarellasaus. Hoe je deze smakelijke risotto zelf kunt maken, laat Michelle jou graag zien!
Boodschappenlijst
300g arborio/carnaroli rijst
1 kilo rijpe kerstomaatjes
2 grote, rijpe vleestomaten
500g mozzarella
Een grote bos (of twee supermarktverpakkingen) basilicum
100ml volle melk
150ml extra vergine olijfolie
1,5L groentebouillon (zelfgemaakt of van een blokje)
2 teentjes knoflook
Zout en peper
IJsblokjes
Benodigdheden:
Oven
Bakplaat +
bakpapier
Blender of
staafmixer
(Metalen)
zeefje
Bereidingswijze
Voorbereidingen
Verhit de oven voor op 180 graden. Snijd de kerstomaatjes doormidden en leg ze met de gesneden kant omhoog op een met bakpapier bedekt rooster/bakplaat. Bestrooi met zout, peper en een beetje olijfolie en bak 30-40 minuten tot ze zacht zijn en wat vocht vrijlaten. Verwijder dan de meeste tomaatjes uit de oven, en laat er nog een handjevol in zitten op 160-180 graden tot ze bijna gedroogd zijn. Duw het eerste deel van de tomaten door een zeefje en vang de saus
op in een kom. Zet deze opzij.
Zet 150ml olijfolie in een kommetje in de koelkast. Pluk de blaadjes
van een grote bos basilicum (ongeveer twee supermarktverpakkingen) en breng een
pan water aan de kook. Bewaar wat kleinere basilicumblaadjes voor de garnering
van de risotto. Zet een schaaltje ijswater (koud water + ijsblokjes) klaar.
Blancheer de basilicumblaadjes ongeveer tien seconden in het kokend water en
schep ze dan met een schuimspaan direct in het ijswater. Dompel ze goed onder,
door de temperatuurshock bewaren ze hun mooie, groene kleur. Giet de afgekoelde
blaadjes af en dep ze droog met een keukenpapiertje. Mix de basilicum en de
inmiddels koele olijfolie in een blender tot de basilicum zeer fijn is. Laat de
olie minstens 20 minuten rusten, en giet deze dan eventueel door een zeefje om
een egale, groene olie te verkrijgen.
Snijd de vleestomaten in blokjes van 1,5 centimeter, bestrooi ze met wat zout en hang ze in een zeefje boven een kom om het tomatenvocht op te vangen. Laat minstens een half uur staan en schud zo nu en dan even het zeefje om meer vocht los te krijgen.
Pureer met de staafmixer 100 gram mozzarella met 80 milliliter warme melk, voeg naar smaak zout toe. Snijd een ander stuk van 100 gram mozzarella in kleine blokjes.
De risotto
Zodra je al deze voorbereidingen hebt gedaan, kun je aan de risotto
beginnen. Zorg dat je een pan met 1,5 liter groentebouillon op een zacht
vuurtje hebt staan. Verwarm een grote koekenpan met hoge randen en voeg de
rijst toe. Laat deze een paar minuten roosteren: zodra een deel van de
rijstkorrels lichtbruin begint te kleuren en de rijst geurig is, voeg je 400
tot 500 milliliter warme bouillon toe (genoeg om de rijst volledig onder te
zetten). Roer dit over een laag tot matig vuurtje door tot het meeste van de
bouillon is opgenomen. Voeg dan nog een keer genoeg bouillon toe om de rijst te
bedekken. Wanneer het meeste hiervan is opgenomen, voeg je de gezeefde saus van
de kerstomaatjes toe. Als het meeste van deze saus is opgenomen, en de rijst
nog niet gaar is, voeg je nog wat bouillon toe en kook je de risotto verder tot
deze al dente is. Zet op dat punt het vuur uit, en roer de blokjes mozzarella
door de risotto tot ze gesmolten zijn.
Dien de risotto op een plat bord op. De risotto werk je af met een stuk verse mozzarella, de mozzarellasaus, de kleine blaadjes basilicum die je opzij hebt gehouden, de gedroogde tomaatjes uit te oven, de blokjes vleestomaat, een schepje van het vleestomatenvocht en tot slot een mooi straaltje basilicumolie.
Buon appetito!
Koken bij Michelle thuis in Napels
Koken met een local in het centrum van Napels is een unieke ervaring! Deze Kookworkshop is ideaal wanneer je van koken houdt én nieuwsgierig bent naar het echte leven in Napels. De Nederlandse local Michelle heeft veel ervaring op het gebied van koken en heet je van harte welkom in haar gezellige huis in Napels. Ze deelt met jou haar kennis over de geschiedenis van pasta en wanneer je welke dient te gebruiken. Daarnaast kan zij jou een goed en eerlijk beeld geven van het leven in deze drukke wereldstad.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat je onze website zo goed mogelijk beleeft. Als je deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat je dat goed vindt.OkLees meer
